De verbouwing: deel 23

30 juni 2019 Michelle Houtman Reacties 0 reacties

Onderstaand bericht dateert van december 2018. Het is intussen bijna juli 2019, dus ruim een halfjaar later maak ik deze blog pas af. Je snapt dat er (gelukkig) intussen wel e.e.a. is verandert. Maar ik neem je nu even mee terug naar de kerstvakantie 2018, waarin we keihard buffelden om alles in kannen en kruiken te hebben voor de opening van de praktijk aan huis:

Keihard werken we, met alle hulp die we aangeboden krijgen, in de vorm van handjes of oppas. Helaas schrijf ik dit berichtje niet omdat ik tijd over heb, maar omdat uiteindelijk de griep me heeft ingehaald en ik vandaag noodgedwongen moest afhaken. Mijn hele lijf doet zeer van de spierpijn van afgelopen dagen, en de koorts is helaas niet meer te ontkennen. Komt nooit gelegen om ziek te zijn, maar nu is het een ronduit waardeloos tijdstip.

We maken dagen van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, waar we soms pas rond 23u de kwasten uit gaan spoelen. Met kerst zaten we niet aan de kalkoen, maar snoven we liters terpentine dampen op van alle schilderpraktijken. Ik zie zowel wit van alle verf, als van het slaaptekort en gebrek aan daglicht. Het blijkt maar weer eens dat je op adrenaline echt prima heel lang door kunt gaan.

We moeten ook wel, want 7 januari, de maandag na de vakantie, staat de hele dag alweer volgepland met afspraken. En dan moeten we toch fatsoenlijk ergens kunnen werken. Ik ben zo dankbaar voor alle hulp deze weken, wat hebben we veel mensen over de vloer gehad, die even een paar uurtjes in ons project stopten. Fantastisch!

De behandelkamer in de ‘oudbouw’. Met de mooie sierlijsten en ornamentenplafond. Hier hebben we het plafond gewit.

Hier hebben we de grauwe kleur vervangen door een gewaagd kleurtje: koraalroze. Bleek dat toevallig ook nog eens de kleur van 2019 te zijn. Heb ik er toch oog voor haha.

Als je nu in de kamer komt, dan zie je dit niet meer. Dit waren namelijk de tuindeuren, die nu verstopt zitten achter een muur. Aan de andere kant zit de behandelkamer in de nieuwbouw. Deze deuren hebben we dus weggewerkt, je kijkt hier tegen het isolatiemateriaal aan van de nieuwbouw (achter de ramen).

Hier plaatsen we de platen en het isolatiemateriaal, om de deuren weg te werken en de muren zo geluidsdicht mogelijk te krijgen.

Beetje onscherpe foto (zal de vermoeidheid wel zijn geweest), maar hier zijn de platen geplaatst, is alles afgewerkt en zit de eerste laag grondverf er tegenaan.

Ohja, tussendoor hingen we ook alvast onze kekke lamp op. En tegen de muur zie je de stapels tegels liggen: dat wordt de definitieve vloer (visgraat tegels in houtmotief), maar dat gaat door tijdgebrek niet meer lukken om nu te plaatsen. Alle pakken zware tegels moesten we dus weer naar de kelder sjouwen.

Menig mens verklaarde ons voor gek met de knalkleur op de muur. Ik vind het geniaal. Het is vrolijk en gezellig, en straks met de lijstjesmuur wordt de kleur ook wat meer gebroken. Het wit van de lijst erboven breekt ook mooi. Alle posten en deuren worden ook stralend wit.

Al een heel eind, de posten zijn al wit, de deuren nog niet.

De posten worden één voor één onder handen genomen. Balen van de lange droogtijd steeds ertussen.

De post tussen de wachtkamer en de hal. Wat een ander gezicht met het wit.

Doorkijk van de hal de wachtkamer in.

Meters maken, ook op de plafonds, waar de tape van ellende weer naar beneden komt, en je weer regelmatig opnieuw kunt beginnen. Spierballen kweken met boven je macht verven. En nóg een keer, want het dekt nooit in één keer.

Denk je wat voorbereidingen te treffen door alvast de balken van het plafond af te tapen: dat heeft dus geen zin. Dit is de behandelkamer in de nieuwbouw. Met op de schraag een sinterklaassurprise, want die moesten tussendoor ook nog gemaakt worden (dit was nog vóór 5 december).