Van angst naar vertrouwen

Laatst deed ik boodschappen in een supermarkt waar mensen geen mondkapjes dragen. Heerlijk. Waar mensen zichzelf kunnen zijn en vrij kunnen zijn, waar vertrouwen boven angst regeert. En ik weet zeker dat er nu veel mensen opstandig en boos worden als ze dit lezen Dat is oké. Ik heb geen oordeel over jou en respecteer je mening. Ik wil hem graag begrijpen en het gesprek aangaan. Waar komt die boosheid vandaan? Is het misschien vanuit een oordeel naar mij? Dat ik misschien onverantwoordelijk, egoïstisch, naïef of gewoonweg dom ben? Of is het vanuit angst? In beide gevallen nodigt dit uit tot een gesprek.

Nieuw normaal?

Ik kies ervoor te leven vanuit vertrouwen, vanuit mogelijkheden. Ik weiger mee te gaan in de angst. Zelfs als die terecht is. Zelfs al zou ik zeker weten dat ik morgen doodga, dan zou ik nóg kiezen vanuit vertrouwen en het beste maken van de tijd die me nog rest.

Twee jaar terug liep niemand met een mondkapje. Hoe kan het, dat dit in zo’n korte tijd het nieuwe normaal is geworden? Hoe kan het dat mensen bang zijn voor een boete als BOA’s staan te controleren bij het station als de treinen tijdens de spits leegstromen? Hoe kan het een onderwerp van gesprek zijn geworden waarop je mensen afwijst of veroordeelt? Wat is er met ons gebeurd?

Begrip opbrengen

Het kiezen voor het dragen van een mondkapje, is een keuze die ieder voor zichzelf kan en mag nemen. Het staat haaks op een democratie om dit te verplichten, en druist in tegen onze kern als mens, waarin we allen vrij worden geboren. Natuurlijk, wanneer jij het een goed idee vindt, draag dan een mondkapje. Maar het kan toch niet zo zijn dat een ander jou daartoe verplicht of daar zelfs een oordeel over velt als je dit niet doet? Wanneer je zelf een mondkapje draagt, bescherm je tenslotte jezelf. Zo neemt ieder zijn eigen verantwoordelijkheid. Althans dit is mijn mening.

Maar laten we er vooral over in gesprek gaan, zodat we begrip voor elkaar opbrengen en elkaar respecteren in de keuze die we maken en de redenen daarvoor. Want onbegrip is in alle gevallen een uitnodiging tot gesprek. 

Volg me en deel als je wilt