Borstvoeding afbouwen na een jaar

Borstvoeding afbouwen na een jaar

Volhouden van lang voeden

Om er maar direct een cliché tegenaan te gooien: het jaar met mijn jongste is voorbij gevlogen! En zo besef ik ineens dat ik al een jaar borstvoeding geef. Sommige mensen kijken me enigszins met opgetrokken bovenlip en lichte afschuw aan als ik dit zeg, maar de meesten zeggen het knap te vinden dat ik het ‘zo lang heb volgehouden’. Nou het was dan ook wel pittig hoor, als ik dan weer lekker op de bank plofde met een warme knuffel (Signe), goed boek en mok thee. Maar ik heb het overleefd. Ternauwernood.

Na het sporten stonden mijn borsten op standje ‘instabiele landmijnen’: het minste of geringste kon voor ‘ontsteking’ zorgen

Maar zonder gekheid: een jaar borstvoeding! Dat is best een poosje. Hoewel het wel steeds makkelijker werd. In het begin was het nog een gedoe: als ik maar een uurtje van huis was (bijvoorbeeld om te sporten), moest ik daarvoor én daarna direct lozen. Na het sporten stonden mijn borsten op standje ‘instabiele landmijnen’: het minste of geringste kon voor ‘ontsteking’ zorgen. Het was daarom fijn toen er steeds meer tijd tussen de voedingen ging zitten, zodat je ook eens wat langer van huis kon. Maar zelfs dan voelde ik me een tikkende tijdbom en was mijn kolfapparaat een trouwere metgezel dan Steef in die momenten. Echt niet dat ik de deur uit ging zonder!

De kolf als trouwe metgezel

Een middagje afspreken met wat vriendinnen en aansluitend eten was een hele onderneming, waarbij constant in mijn achterhoofd zeurde: ‘ik moet straks kolven’. Helemaal comfortabel zit je dan toch niet. Hetzelfde gold voor die momenten op mijn werk. Wanneer Signe ’s nachts ineens besloot haar hele slaap-/waak-ritme om te gooien, liep dit ook in de war met mijn werkafspraken. Soms móést ik dan tussendoor kolven, terwijl ik afspraken had staan. Bedankt stagiaire, voor het opvangen van deze nogal ongemakkelijke momenten!

Afbouwen van de borstvoeding

Nee, met hoeveel liefde ik ook de borstvoeding geef, ik ben oprecht blij dat ik niet meer vast zit aan het kolven. Nu, een jaar later, krijgt Signe nog 2x per dag voeding. Toen ze net geboren was, lag dit tussen de 12-14x per dag (ja, je leest het goed!). Recent ben ik begonnen om één voeding er af te laten vallen. Omdat ik nooit eerder langer dan een jaar heb gevoed, wist ik eigenlijk niet hoe ik dit moest aanpakken. Zowel Meia als Fosse kregen borstvoeding tot zij ongeveer 9 maanden oud waren.

Voedingen laten vallen

Gelukkig sprak ik pas een vriendin die haar zoontje ook langer dan een jaar heeft gevoed. Aan haar vroeg ik hoe zij dat deed: zomaar stoppen? Nog tussentijds de spanning eraf kolven? Hoe reageerde haar kindje daarop? Want ondanks dat dit mijn derde is, wist ik niet meer precies hoe ik dat heb gedaan bij de oudste twee. Blijkbaar tasten zwangerschappen toch meer aan in je geheugen dan je zelf doorhebt. En eigenlijk was haar antwoord heel simpel: gewoon met één voeding stoppen en na een tijdje de andere voeding stoppen. Wordt de spanning te groot, dan nog een keertje voeden of kolven, maar de tijd tussen de voedingen steeds verder rekken. Dus desnoods 1x in de 2 à 3 dagen voeden. Dan wennen je borsten vanzelf.

En inderdaad, ik vind het nog altijd een wonder hoe snel je lichaam zich aanpast aan de veranderingen die je doormaakt. Nu ik de ochtendvoeding niet meer geef, had ik de eerste dag flinke stuwing aan het einde van de middag. Maar de volgende dag kon ik het al rekken tot ’s avonds.

Het einde van het voeden

Het afbouwen kondigt tegelijk het einde en afscheid aan van een fase die is geweest. Het voeden heb ik als fijne, bijzondere momenten ervaren. Het knuffelen, het lichamelijke contact, even samen ontspannen. Daar ben ik nu, met elke voeding, langzaam afscheid van aan het nemen. Het feit dat Signe onze derde en laatste is, betekent ook definitief een einde aan het voeden, het einde van wat was. En dat vind ik stiekem best een beetje jammer. Elke afsluiting van zo’n fase maakt me bewust: deze momenten komen nooit meer terug. Koester ze zolang ze er zijn.

Koesteren

Dus dat doe ik nu maar. Ik kruip nog even lekker op de bank, met het warme lijfje tegen me aan, de friemelende handjes, de roze wangetjes van het drinken, de rozige uitdrukking. Genieten van het feit dat ze in slaap valt, een diepe zucht slaakt als ze stopt met drinken. En natuurlijk ook gewoon genieten van het feit dat ik legaal onder het opruimen van de rommel in de keuken na het avondeten uit kom!

Volg me en deel als je wilt
Pin Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *