Waarom ik mijn derde kind thuis houd

Al eerder schreef ik over het afscheid van mijn middelste van de peuterspeelzaal. Toen mijn oudste nog naar de speelzaal ging, was dit op een andere locatie en met een iets ander beleid. Er was toen nog volledige vergoeding voor de twee ochtendjes die zij per week ging. Dit maakte de drempel voor mij laag om haar hier naartoe te laten gaan, zodat ik die uurtjes even mijn handen vrij had. Maar al vrij snel kwamen de bezuinigingen in het onderwijs, de zorg en ook de voorschool.

Is de speelzaal het geld waard?

In tegenstelling tot de basisschool, waar ik per jaar maar zo’n €75 betaal, moest ik voor die ‘luttele’ twee ochtendjes per week ineens per maand een flinke smak geld betalen! Dat maakte mijn houding ineens een stuk kritischer: was het dat geld wel waard? Tsja, je blijft tenslotte Hollander. Bovendien had ik een dure studie naast mijn werk, waardoor ik goed moest nadenken over de verschillende uitgaven.

Gastouder versus peuterspeelzaal

Maar Fosse had er zin in, en ik vond het ‘oneerlijk’ om Meia wel naar de voorschool te laten gaan en Fosse niet. Dus toen Meia op de basisschool begon, startte Fosse tegelijkertijd op de peuterspeelzaal. Maar al snel groeide bij mij wat twijfels. We hadden toen nog een gastouder waar de kinderen 2 dagen per week naartoe gingen. In feite deed zij dezelfde dingen, en oefende Fosse daar ook in het omgaan met andere kindjes. Toen Fosse 3 jaar werd, kregen we zelfs opvang aan huis (een nanny! hierover later meer :)), waardoor het nog meer dubbelop ging voelen.

Observaties op de peuterspeelzaal

Hoewel Fosse het wel naar zijn zin had, kreeg ik van de speelzaal weinig tot niets te horen over de voortgang. Nadat hij er inmiddels een jaar naartoe ging, vroeg ik of er nog iets van een observatie of gesprek zou komen. De leidsters planden een observatie in en ik kreeg de boekjes daarna mee naar huis. En toen ik die las, besloot ik: Signe hoeft van mij niet naar de peuterspeelzaal. In de boekjes werd namelijk een ander beeld geschetst van Fosse dan hoe wij hem kenden. Blijkbaar ervaren zij hem anders (dat kan natuurlijk) en ik was benieuwd hoe dit kwam. Dus vroeg ik een gesprekje aan.

Ouders betrekken

Met de leidsters had ik leuk contact, maar ze vertelden inhoudelijk weinig, waardoor ik dus verrast was door de observatie. Dit vond ik een teleurstelling: ik ben van mening dat je het contact met ouders warm moet houden, de lijntjes kort, met snelle terugkoppeling van observaties. Of ouders hier nu om vragen of niet. Maar al te vaak geven ouders van mijn cliënten aan hoe belangrijk zij het vinden om betrokken te worden bij de behandeling van hun kind. Naar mijn mening is dat in dit soort situaties niet anders.

Tegenzin voor de speelzaal

Ik gaf in het gesprek aan hoe ik Fosse thuis kende, hoe andere ouders hem kenden, en hoe dit verschilde van hun ervaringen. Waar zij relatieve ‘achterstanden’ constateerden (hij praatte onduidelijk, was roekeloos in de motoriek), stelden anderen geen problemen vast (op advies van de speelzaal bij fysiotherapeut geweest bijvoorbeeld).

Tegelijkertijd merkte ik dat Fosse steeds meer tegenzin begon te ontwikkelen in het naar de speelzaal gaan. Steeds meer vriendjes en vriendinnetjes werden 4 jaar en verhuisden naar de basisschool. Alle puzzels en spelletjes waren intussen wel gespeeld had ik het idee, steeds vaker bleef hij om mij heen drentelen. En het feit dat ik Signe uit haar slaap verstoorde om Fosse die dagen te brengen en halen, hielp bij mij ook niet mee.

Waardevolle vaardigheden

Zo kwam ik tot het besluit om Signe thuis te halen. Na 2 kinderen heb ik gezien wat de speelzaal kan bieden. Ik vind het heel waardevol dat er wordt gewerkt aan vaardigheden als op je stoeltje blijven zitten, op je beurt wachten, samen delen, zingen, etc. Maar nu met onze nanny ben ik ervan overtuigd dat zij hetzelfde en méér kan bieden, zonder die maandelijkse kosten en het wekelijkse heen-en-weer-gesjouw-met-kinderen.

Twijfels

Toch vind ik het ook wel spannend: hoe zal Signe het straks vinden als ze dan de stap maakt naar de basisschool? Zal ze moeite krijgen met afscheid nemen? Doe ik haar tekort door haar thuis te houden? Kan ze wel voldoende sociale vaardigheden oefenen als ze alleen maar thuis is en niet in de groep functioneert? We zullen het zien, de komende jaren.

Volg me en deel als je wilt