Droomhuis gevonden

Na zo lang zoeken, na 1,5 jaar mijn ochtend ritueel beginnen met het openen van de Funda app, na steeds achter het net te vissen en na meerdere teleurstellingen in de afgelopen maanden, is het dan uiteindelijk tóch gelukt: we hebben een huis gevonden!

Weinig aanbod

Het was behoorlijk spannend, want sinds een paar maanden is ook de huizenmarkt in Dordrecht behoorlijk onder spanning komen te staan. Omdat wij zo’n specifieke zoekopdracht hadden, was het aanbod schaars. Zodra we een potentieel pand tegenkwamen, doken we er vol op: zorgen dat we als eersten belden, zo snel mogelijk een bezichtiging plannen en met onze makelaar overleggen.

Inrichten en begroten

Om te weten of een pand geschikt was, maakte ik overal plattegronden van, die ik vervolgens ging ‘inrichten’ volgens mijn plannen. Dan liet Stefan er vervolgens een globale begroting op los en trokken we onze conclusies. Helaas concludeerden we vaker dat panden ongeschikt waren dan we hoopten.

Nieuw pand op de markt

Tot er, niet lang nadat we op ons flatje zaten, ineens een pand op Funda verscheen. Ik weet niet waar het aan ligt, maar we kampen hier met ontzettend slechte internetverbinding. Dus zag ik slechts in grove pixels de vage afbeelding die hoorde bij het nieuw te koop gekomen stulpje. Terwijl ik wachtte op scherper beeld en tot alle gegevens eindelijk waren geladen, voelde ik de adrenaline al toenemen. Was dit waar ik dacht dat het was…?

Halsoverkop wierp ik mezelf in een soort ninja-beweging het bed uit, terwijl de deken ongemerkt achter m’n tenen bleef haken, op weg naar Steef. “Steef, kijk!” riep ik, terwijl ik de half geladen foto’s op mijn telefoon onder zijn neus schoof, terwijl hij met zijn slaaphoofd nog op de wc zat. Dit is een gaaf pand!

Zucht! Open huis

Helaas dachten meerdere mensen daar zo over, en werd er, zoals tegenwoordig de mode lijkt te zijn, een open huis georganiseerd. Dat beloofde al niet veel goeds. Na anderhalve week verplicht geduld, liepen wij eindelijk het pand binnen, gewapend met onze aankoopmakelaar. Het was zoals we vreesden: veel bezoekers, druk binnen, weinig mogelijkheden om zaken goed te bekijken omdat je elkaar in de weg staat en geen makelaar tot je beschikking om je vragen over het pand aan te stellen.

Eén kans…

Het is een vreemde gang van zaken: geen rustig moment om je belangrijke beslissing voor te bereiden, geen mogelijkheid tot een 2e bezichtiging. In plaats daarvan heb je één kans om een bod uit te brengen. In de wetenschap dat je géén idee hebt of er andere geïnteresseerden zijn, hoeveel dan, en wat zij zullen bieden. En als je er net €500 onder zit, gaat het aan je neus voorbij. Een lastige situatie, waar wij absoluut ons hoofd over hebben gebroken.

Het verlossende telefoontje

Maar de locatie was perfect, het huis kon een droomhuis worden en er was veel mogelijk. Dus besloten we ervoor te gaan. Er gingen dagen overheen, voordat eindelijk het verlossende telefoontje kwam: jullie hebben gewonnen, het huis is aan jullie gegund. Ik heb alleen maar gejuicht en gejoeld, gesprongen van blijdschap. Het was ons eindelijk gelukt! We hadden een huis! En wát voor een. Mijn droom komt uit, het wordt echt!

Een monsterverbouwing

Hoewel de keuring tegenviel, blijven we optimistisch. We gaan een mega-project tegemoet. Compleet met vloeren uitvlakken (want: het huis is nu zo scheef dat de jus uit je pan zou stromen tijdens het koken), CV installeren (want: dat is er niet), keuken en badkamer maken (want: die zijn er ook niet), aanbouw en dakkapel realiseren, draagmuur doorbreken, trap maken, etc.

Dromen van de toekomst

Maar elke klus die straks wordt geklaard, is een stap dichter bij ons einddoel. Ik droom al van het eindresultaat: dat ik dan eindelijk vanuit huis kan werken, ’s avonds lezingen of cursussen kan geven, mijn eigen ritme kan bepalen. Dat we weer met z’n tweeën tegelijk in de keuken passen. Dat afwassen overbodig wordt. Maar tot het zover is, genieten we van alle kleine geluksmomenten hier. Op onze 70m2.

Volg me en deel als je wilt