Rookkanaal slopen en elektra

Op het moment dat ik dit schrijf zijn we ongeveer 2 maanden bezig met verbouwen. Er is aan de ene kant al veel gedaan, aan de andere kant kan ik niet wáchten tot de grote ‘klappers’ worden gemaakt. Er is voor mijn gevoel afgelopen weken niet zoveel veranderd. Maar sommige essentiële zaken vergen tijd en denktijd. Dat is wel eens frustrerend. Steef en ik zien elkaar nu veel minder vaak en elk moment dat hij thuis is, ligt de boel stil. Het grote nadeel van alles zelf willen doen.

Dubbele lasten

We hebben besloten zo snel mogelijk te verhuizen, zodat we niet onnodig lang de dubbele lasten hebben én omdat we dan vanuit huis gemakkelijker kunnen gaan klussen. We hebben lang getwijfeld, want de valkuil ligt op de loer om zaken te versloffen als je er eenmaal in trekt. Maar het is nog zodanig een bouwput, dat de motivatie om het zo snel mogelijk leefbaar te maken bij ons beiden heel groot is.

Veel tijd, weinig verandering

Steef is momenteel bezig met de elektra. Dat kost veel tijd. Er liggen nog oude leidingen die vervangen moeten worden en er liggen ook veel draden die op de muur bevestigd waren, die ook weggewerkt moeten worden. Bij elektra moet er goed nagedacht worden over de groepen, waar je stopcontacten en lichtpunten wilt en wat praktisch is in het gebruik. Zeker met bijvoorbeeld hotelschakelaars is dat net even wat meer werk. En het moet nu, want straks ligt de vloer erop en kun je er niet meer bij.

Lekkage

We hadden trouwens een kleine tegenslag. Toen we op een avond samen binnenstapten om te klussen en ik met klushandschoenen van het aanrecht pakte, bleken die drijfnat: bij nadere inspectie was het hele keukenblok en de muren erboven drijfnat. Lekkage dus. Helaas op het keukenblok wat we nog wilden gebruiken en helaas ook aan de binnenkant van de kastjes, waar o.a. de post en wat administratie lag (of course…). Gelukkig is de oorzaak gevonden en hebben we zelf de lekkage kunnen oplossen!

Hulptroepen

We hebben één dag twee vrienden gehad die kwamen klussen, en samen met Steef hebben zij onwijs veel werk verzet: het gehele rookkanaal van de zolder t/m begane grond is uitgehakt. En deze zat volledig in de muur gemetseld, dus dat was nogal een klus. Het is zo fijn als er af en toe helpende handjes zijn! Dan gaat alles meteen 2x zo snel (of sneller) en het is goed voor de teamspirit. Geniet mee van het fotoverslag van afgelopen weken 🙂

Hier zie je de bron van de lekkage: in de regenpijp op het dak was de doorgang volledig geblokkeerd. Er lag zelfs een bot in, zoals je ziet. Misschien was het wel een tijdelijk onderkomen van een grote vleesetende vogel ofzo… (ok, ik draaf door).

Ondanks het meedenken van meerdere mensen (waarvoor veel dank!), is ons ‘stempelprobleem’ nog steeds niet opgelost. Het dak weegt nog steeds door, en het is nog niet gelukt om de platen omhoog te duwen om er extra latten tussen te frummelen. Steef is zelfs ‘creatief met krik’ geweest, maar ook dat mocht niet baten.

Dit is de enige lat die er tussen zit, maar nog niet op zijn plek. We kregen als tip om trek/duw stempels te gebruiken, maar groot nadeel (of risico?) is dat deze aan de vloerbalken bevestigd moeten worden. Vinden we niet zo’n fijn idee.

Onze lieve vrienden aan het werk. Zij zijn bezig geweest met het slopen van het rookkanaal van de zolder tot de begane grond. Het was écht sloopwerk pur sang (sorry buren): Meppen met die hamer en steentje voor steentje weghakken. Daar krijg je het warm van. En spierballen krijg je er ook van trouwens. Dit is trouwens de schouw op de begane grond.Omdat we niet wisten wat er zou gebeuren met de betonnen plaat in de schouw wanneer we er met grof geweld op los sloegen, hebben we deze gestut met balken: zo kon, in geval van nood, de plaat via de balken wegglijden en niet dwars door de vloer heen vallen.

Dit is de schouw op de eerste verdieping, in de keuken.

Een avond lang zijn Steef en ik bezig geweest met het weghakken van tegels in de wc op de eerste verdieping. Ook deze waren bevestigd op hout en koste heel veel moeite om los te krijgen.

 

In een hele avond hebben we met zijn tweeën slechts de helft van de tegeltjes weg weten te krijgen. Frustrerend. Ik heb maar een lange broek aan gedaan want de wegspringende splinters waren vlijmscherp.

 

Met hulp van mijn stiefvader is uiteindelijk de rest van de tegels ook afgebikt, en ook dat koofje rechtsachterin weggesloopt. En uiteraard vonden we ook in deze kleine ruimte een anekdote verstopt achter de houten muur. Grappig!

 

Project elektra. Ik kan nu iets heel interessants opschrijven wat hier gebeurt, maar ik heb er totaal geen kaas van gegeten dus ik hou nu maar gewoon mijn mond.

 

Wat ik wel weet is dat Steef iedere keer zuchtend de planken van ruim 5 meter weghaalde en tot de ontdekking kwam dat er dan weer 12 aftakkingen onder die ene plank zaten van elektra. Kort gezegd: het was blijkbaar een heleboel werk en erg langdradig (haha, vat je de woordgrap!?).

 

Zo troffen we Steef de laatste weken meestal aan. Het ging me wel een beetje aan mijn hart om die prachtige houten vloerdelen te zien splijten bij de pogingen om ze omhoog te wippen. Ik hoop maar dat we voldoende vloerdelen overhouden voor onze hergebruikplannen.

 

Nadat de elektra klaar is, moet de vloer weg worden gehaald en vervangen worden voor een nieuwe vloer op de balken. Hier is een start gemaakt.

Je denkt er niet bij na, maar zo’n stom vloertje kost een aardige smak met geld! Hier zijn de nieuwe vloerdelen die overal gaan komen in plaats van de oude houten vloerplanken.

De laatste foto van dit deel gaat over een kleine aanpassing die moest worden gedaan in de nieuwe balken. Nu ze zijn gecheckt en goedgekeurd door een constructie-expert, kunnen we eindelijk zonder zorgen de oude balken weghalen. Dan is het hoofdstoten verleden tijd.

Ook afgelopen weken hebben we niet stil gezeten met regelzaken. Zo is er een aannemer en iemand met verstand van de constructie langs geweest. En er is een opdracht gegeven om de muur eindelijk weg te breken tussen de keuken en eetkamer, yes!