Nog een paar dagen…

Je zou het bijna vergeten, maar we hebben 1,5 jaar zonder vaatwasser gedaan en ruim een jaar zonder verwarming. Tot 4 december: toen ging eindelijk de verwarming (voor zover deze er lag) aan! Heaven! Warme voetjes en zeesterren maken op de grond. We waren bijna vergeten hoe het voelt om in comfort te leven, en wat waarderen we de warmte dan ook enorm. Als er nu mensen over de vloer komen, hoeven we ons in ieder geval niet bezwaard te voelen over de temperaturen.

Véél werk

Het nieuwe jaar nadert met rappe schreden, en helaas gaan de vorderingen niet in gelijke tred daarmee op. We werken ons echt uit de naad, waarbij we elk vrij moment, elke avond, elk uurtje dat de kinderen zichzelf vermaken of de jongste slaapt, gebruiken. Schuren, schoonmaken, lakken, nog eens schuren, schoonmaken en lakken. Uren droogtijd, stofvrij maken, duizend tripjes naar de bouwmarkt, een workshop volgen voor het leggen van een smeervloer, en tussendoor nog voor een gezin en een eigen onderneming zorgen.

Maar ook zichtwerk!

Het is hard werken, en ik voel de deadline van 1 januari steeds meer in mijn nek hijgen. Onwijs dankbaar ben ik daarom, voor alle hulp die we krijgen. Van lieve familie en vrienden en ook mijn lieve collega, die soms meerdere keren hun vrije uurtjes opofferen voor ons project. Ondanks dat lijken de klussen zich soms eerder te verveelvoudigen, dan dat ze afnemen. Aan de andere kant is er ook veel zichtwerk gekomen in de afwerking, en dat maakt me dan weer blij en trots, en houd de moed erin.

We nemen je mee door de vorderingen van afgelopen tijd. Binnenkort volgt deel 23, met de laatste broodnodige vorderingen vóór de verhuizing van de praktijk in januari.

De verdeler van de vloerverwarming voor de begane grond wordt geïnstalleerd.

Beetje jammer dat het nét een tikkie uitsteekt langs de muur. Maar een kastje omheen bouwen, zodat het netjes wordt weggewerkt.

Dan een grote klus: de gang. Wat een ellende, overal waar je kijkt is het eigenlijk ellende.

Het plafond hebben we eruit gesloopt, en er liep van alles aan bedrading en leidingen, op de meest vreemde wijzes (dwars door een deurpost bijvoorbeeld), en zelfs nog een oude PTT kabel. Tijd voor modernisering dus, en tijd voor een afgewerkt plafond.

Hier zijn net nieuwe rachels geplaatst. Isolatie tussen het rachelwerk en ook de nodige elektra wordt daarin weggewerkt.

Uit eigenbelang helpen de kinderen een handje mee. En dat is fijn, want het is een rotklus: vliesbehang van de muren steken.

 

Helaas is steken niet genoeg, sommige stukken behang zitten múúrvast! Dus hebben we een stoommachine gehuurd en heb ik wat avondjes stoomsessies met de gangmuurtjes gehouden.

Wat een ellende komt er dan van die muren af. Natte plakzooi, en uiteindelijk zien de muren er eigenlijk nog steeds niet uit.

Op naar een volgende klus: de vloer in de eetkamer/keuken uitvlakken. Zie je die spaanplaten rechts op de foto? Tot zo hoog moest de vloer worden uitgevlakt om het waterpas te maken. Zo hoog, dat Steef er een trapje in heeft gemaakt naar de woonkamer toe.

De voegen en schroefgaten van de gipsplaten moeten gevuld worden, geschuurd en nogmaals gevuld, om er uiteindelijk strakke muren van te kunnen maken.

 

De voegen zijn gevuld.

Steef schudt even een trapje uit zijn korte mouw…

En dan kunnen we beginnen met het uitvlakken. Het grove werk doen we met pir platen (ik leer heel wat nieuwe terminologie bij). Een soort stevig piepschuim, maar dan rete duur.

 

Fons had ooit de tip om lijntjes te spannen om de vloeren waterpas uit te kunnen vlakken, dus dat hebben we hier ook toegepast. Na de pirplaten, volgt een soort kattengrit, als ik het goed zeg zijn dat vermiculiet korrels. Deze vullen de gaten en kieren op, waarop de platen komen.

Daarna komen de noppenplaten voor de vloerverwarming.

En even wat gipsplaten als ‘staptegels’.

En dan is de vloerverwarming aan de beurt.

 

Ook hier is een enorme opstap gekomen om de kamer binnen te komen. Nog even over nadenken of we daar nog een tree in willen maken, of het zo laten.

Zie je dat de vloer nu tot aan de bovenkant van de trap komt?

En dan als laatste stap het neerleggen van de gipsplaten!

Nog geen vloer, maar wel vastliggende gipsplaten met inmiddels werkende verwarming. Wat een vooruitgang!

Heel blij met de keuken in wording.

En wederom een interne verhuizing. Meia krijgt een ander (tijdelijk) bed.

De voormalig kinderkamer, nu helemaal leeggehaald zodat er ook hier geklust kan worden.

Project wachtkamer. Zoals je ziet, ook hier is veel werk aan de winkel. Een jaar geleden gebruikten we deze ruimte nog als slaapkamertje. Ijskoud en tochtig, met regelmatig vallend gruis uit het plafond en de muur, en zelfs een keer een complete lekkage boven m’n bed.

De muur (rechts) is dichtgemaakt en afgewerkt. En ook het stuk muur boven de trap is dichtgemaakt, en klaar voor afwerking. Dan is nu het plafond aan de beurt.

Het slopen van het plafond gaf weer een enorme bende, en zelfs een gefossiliseerde muis, tot groot ontzag en enthousiasme van de kinderen. In rap tempo bracht Steef ook hier nieuwe rachels en isolatie aan. Elektra weer netjes weggewerkt in het plafond.

En dan zit er ineens een net wit plafond in de kamer, compleet met lichtpuntjes! Ik ben al blij met de bak licht die dat geeft.

M’n schoonvader komt een paar uurtjes helpen met het voorstrijken van de muren. Ik help mee, en sop alle muren af om ze stofvrij te maken.

Zo’n klusje waar veel tijd in zit, maar waar je letterlijk helemaal niks van terugziet. Het voelt soms bijna ondankbaar, maar dat is het niet! We prijzen ons iedere keer weer gelukkig met alle beetjes hulp die we krijgen!

Project deuren en posten schuren. Ik heb dagenlang kramp in mijn handen en armen gehad als ik dezelfde bewegingen maakte, en de blaren stonden op m’n vingers. Wát een takke klus. Al die mini randjes, waar je zelfs met de hand amper bijkomt… ronduit ellende.

Na dagen schuren, inclusief schuurmachine werk op de vlakke stukken, zien de deuren er zo uit.

Deze look schijnt tegenwoordig helemaal hip te zijn, je zou het bijna zo laten.

Close up van zo’n gruwelijke post met tig richels en randjes.

Hulptroepen arriveren! Uiteindelijk hebben we met 4 man sterk een hele ochtend en deel van de middag verder geschuurd.

Collega Sanne en haar vriend en twee vriendinnen kwamen helpen en brachten grof geschut mee in de vorm van nog meer schuurmachines en een ontembaar enthousiasme.

De en suite deuren van de behandelkamer worden onder handen genomen.

Sanne stort zich op de deur van de kinderkamer.

En een vriendinnetje maakt haar primeur (ja echt!) met schilderen! Ik voel me vereerd dat ik getuige was van dit bijzondere moment 😉

Girl power! Hoewel, als je goed kijkt, zie je ook een man bezig aan de andere kant van de muur…

…jawel! Hier neemt hij de posten onder handen.

Steef komt terug van een workshop boncire (voor de vloer in de praktijk), en helpt met stofvrij maken van het schuurwerk.

De eerste witte lagen worden aangebracht in de behandelkamers!

Met direct een bevredigend resultaat.

Ook hier is alles lekker wit.

Ik heb de smaak te pakken, en trek ’s avonds een blik gekleurde verf open: grijsgroen voor de kleine behandelkamer!

En heel blij met het resultaat!

De dagen en zelfs weken erna verven we bijna dagelijks wel muren, posten, kozijnen of deuren. Helaas moet alles 2x, dus het is een onwijs tijdrovende klus.

Maar wat knapt het op, van het frisse wit! Volgende keer zie je hoe de praktijkruimtes eruit zien, de kleurtjes en hopelijk al iets van de inrichting!

Het is helaas al duidelijk dat we de vloer niet op tijd af krijgen, dus moeten we het met een tijdelijke vloer doen bij de start van de overgang naar Dordrecht.