Dromen van de toekomst

Toen ik op de universiteit zat, had ik een ideaalplaatje geschetst van mijn toekomst. Ik was inmiddels al een poosje aan het studeren na de pabo en hbo pedagogiek en ik keek er naar uit om aan de slag te gaan. De stage in het laatste jaar was dan ook het leukste onderdeel van de opleiding. En, kenmerkend voor wie ik ben, als ik iets in mijn hoofd heb, dan wil ik het ook zo. Ik kan me daarin vastbijten en blijven volhouden.

Eigen baas

Zo was het toen ook. Ik zag het al helemaal voor me: zelfstandig ondernemer, een eigen praktijk, mijn eigen uren indelen en helemaal eigen baas zijn. Een rooskleurig plaatje inderdaad. Omdat ik dat zo graag wilde, solliciteerde ik alleen maar bij kleine praktijken, want een instelling trok me totaal niet. Dat is trouwens onveranderd gebleven. Maar mijn beeld van het ondernemerschap daarentegen… dat heb ik toch flink moeten bijstellen.

Wat erbij komt kijken

Ik had de mazzel dat ik inderdaad werd aangenomen in een kleine praktijk, en ook nog dicht bij huis. Wat een geluk! En het was een top plek. Ik leerde ontzettend veel in korte tijd en kreeg een gedegen beeld van het hebben van een eigen praktijk. Het was alsof het zo had moeten zijn, want de andere werknemer was bezig met het zoeken van een huis en een baan in de omgeving van Amsterdam, waardoor er na mijn stagetijd een plek zou vrijkomen om te werken in de praktijk.

Jong moeder

Ook toen was ik een bezige bij, want ik had niet alleen ambities voor mijn carrière, ik wilde ook dolgraag jong moeder worden. Nog liever zelfs, want carrière maken kon daarna altijd nog, zo redeneerde ik. En na een klein jaar proberen, raakte ik inderdaad zwanger. Tijdens mijn stagejaar inderdaad. Dat masterjaar heb ik met 36 weken mijn eindpresentatie gehouden en met een 4 weken oude baby mijn diploma opgehaald. Er bestaat natuurlijk geen timing van het krijgen van een kind, maar toch was dat bij ons perfect.

Lekker in loondienst

Nog even terug naar mijn stageperiode. Ik had al snel in de gaten dat mijn droomplaatje van het runnen van je eigen praktijk een behoorlijke utopie was. Het was gewoon keihard werken. Mijn werkgever was voor mijn gevoel dag en nacht bezig en al die indirecte werkzaamheden werden nu pas zichtbaar. Toen de andere werknemer aangaf dat zij weg zou gaan, deed ik daarom van binnen een vreugdedansje, want misschien maakte ik kans op haar baantje. In loondienst, want dat klonk ineens een stuk aantrekkelijker.

Afgestudeerd, maar niet klaar

Toch heb ik de wens voor een eigen praktijk nooit verworpen. Maar zwanger en binnenkort moeder, schoof ik dat idee wel even op de lange baan. Dat moest ook wel, zo bleek, want ik kwam er ook achter dat mijn master diploma in de praktijk nauwelijks iets waard was. Dat was een smack in the face. Na een universitaire studie mocht ik volgens de wetgeving geen behandelingen doen! Ik was behoorlijk gedesillusioneerd, want daarover wordt tijdens de opleiding nauwelijks gerept. Met het volgen van vakken als ‘behandeling’ wordt bovendien gesuggereerd dat dit ook is waarvoor je wordt opgeleid. Helaas, niets bleek minder waar.

Praten over de toekomst

Toen duidelijk was dat ik inderdaad in loondienst mocht blijven, hebben we direct ook over de toekomst gesproken. Want voor mijn werkgever was het tenslotte ook waardevol als ik kon behandelen. Leergierig als ik was, wilde ik alles aanpakken en alle cursussen en opleidingen klonken interessant. Maar ik was naïef. Ik had me van tevoren onvoldoende verdiept in dit traject en was, achteraf, onvoldoende voorgelicht door de universiteit over deze onderwerpen. Ik kon onvoldoende overzien wat voor me lag en wat dit voor consequenties had. Ik ben toen, nog in mijn zwangerschap, begonnen met mijn eerste nascholing. Het was de start van een jarenlang traject, waarover ik een andere keer vertel.

Volg me en deel als je wilt