Huishouden versus gezin

“Nee, ik ben ermee gestopt. Of misschien was ik er wel nooit aan begonnen. Hoe dan ook, ik stofzuig niet door de weeks. Betekent dat dan dat ik in een smerig huishouden woon? Nee. Misschien wel die van Jan Steen, maar smerig is het dan weer niet.”

Goede huisvrouw dus goede moeder?

Dit blogonderwerp was één van de eersten op mijn lijstje. En toch duurde het meer dan een jaar voordat het nu op papier staat. Er zit namelijk wat schroom in het schrijven van dit stuk. Toen ik het er laatst wéér over had met andere moeders, was voor mij opnieuw de bevestiging: een goede moeder wordt je niet per se door een goed huishouden te draaien. En waarschijnlijk schop ik nu heel wat mensen tegen de schenen, maar dat moet ik dan maar voor lief nemen. Ik ben immers ook niet perfect. Misschien wel orthopedagoog-generalist, maar beslist geen perfecte moeder. Gelukkig maar.

Bewondering

Nog steeds kom ik bij mensen thuis, bij wie het huis er altijd tiptop uitziet. Van schoongeboende meubels, tot de hipste decoraties overal. Waarbij je geen stof ziet opdwarrelen als je je vinger over een lijstje haalt of op een kussen slaat. Ik snap nog steeds niet hoe die mensen het voor elkaar krijgen, en ik heb dan ook diepe bewondering voor hun ijver. Het lukt mij namelijk niet.

De hele dag opruimen

Het is ongelogen: ik kan echt bekaf zijn als Steef aan het einde van zijn werkdag binnen komt. Op zijn gezicht lees ik een frons af die maar één ding kan betekenen: “het is nog steeds net zo’n rommel als vanmorgen toen ik wegging.” Het is maar moeilijk te geloven dat ik 14.000 stappen heb gemaakt (bedankt fitbit), 40 paar schoenen terug de kast in heb geholpen, 6 bekers drinken heb opgedweild, 15x de veger en blik of bezem erbij heb moeten pakken, 30 trappen heb gelopen (nogmaals bedankt fitbit)  en 9km heb afgelegd op een oppervlak van 70m2, met als eindresultaat dezelfde klerenbede als die ochtend.

Dweilen met de kraan open

To-do lijstjes en voornemens lachen mij keihard uit als ik thuis ben. Het is dweilen met de kraan open. Behalve dat ik niet écht dweil (dat doet Steef). Dus heb ik me er maar bij neergelegd. Het is bij ons nou eenmaal een rommel, en ik krijg het nooit zo schoon en opgeruimd als ik zou willen. Toen we ons huis te koop hadden staan en er foto’s genomen moesten worden, was het voor het eerst in de 8 jaar die we er woonden écht schoon. Het koste ons heel wat vrije uurtjes en hulp van derden. Daaruit trok ik opnieuw mijn conclusie: blijkbaar is dit iets wat ons niet lukt. Het zij zo.

Bewust niet stofzuigen

Ik kan me ervoor schamen, ik kan het ook accepteren. Hoe jaloers ik ook ben op mensen die spik en span wonen, ik zou het toch niet zo willen hebben. Ik vind het namelijk té belangrijk om tijd door te brengen met onze kinderen en mijn spaarzame vrije tijd te gebruiken op een manier die me gelukkig maakt, dat ik bewust het huishouden laat zitten. Ja, je leest het goed: ik stofzuig bewust niet, ook al voel ik de kruimels onder m’n sokken kraken, als ik ook samen met mijn kinderen kan gaan fietsen, cakejes kan bakken of gewoon een speeldate kan regelen.

Prioriteiten stellen

Dus veeg ik de kruimels van mijn voeten voor ik mij met mijn kroost op de bank nestel, of schop ik de stapel schoenen aan de kant om de deur achter me dicht te kunnen trekken, omdat ik ga sporten. Ik geniet van het gekeutel om mij heen, hun stemmen, hun spel. Ik geef ze te drinken, kom bij ze zitten, vraag ze naar hun dag, neem ze mee naar buiten en ga samen met ze schommelen en voetballen in de speeltuin. Ik schuif de was aan de kant, laat het stof zich verzamelen op de kasten, want: dat heeft nu geen prioriteit.

Ondankbaar

Los van het feit dat ik er een hekel aan heb, aan al dat opruimen en schoonmaken, is het ook nog eens de meest ondankbare taak die er bestaat. Heb je net het hele huis schoongemaakt, wordt er een glas melk over de grond gekieperd of zit Signe tot haar polsen in de appelstroop te graven.

Deze tijd komt nooit meer terug

Deze dag komt nooit meer terug. De kindertijd komt nooit meer terug. Geniet ervan, wees erbij, wees nabij. Wees onderdeel van het leven en de belevingswereld van je kind. Want ze zullen nooit meer klein zijn. En helaas maar al te vaak zal de afstand toenemen naarmate kinderen groter groeien. Het huishouden daarentegen: dat blijft altijd, komt altijd terug en zal nooit minder worden.

De druk eraf

Om deze redenen wil ik bij jou, en ook bij mijzelf, de druk eraf halen om maar perfect te zijn, een perfect huishouden te runnen. Als het ons is gegund zullen wij straks, in ons nieuwe huis, een hulp in de huishouding aannemen. Decadent? Zeker. Maar onze tijd met de kinderen is te waardevol om te verspillen aan onnodige huishoudelijke taken.