Lezen als grootste hobby

Het is zo leuk, naarmate mijn kinderen ouder worden begin ik steeds meer in ze te herkennen van mijzelf, Steef of andere familieleden. Eén van de meest herkenbare dingen van de laatste tijd is het lezen van Meia. Ik zie mijzelf als klein kind nog op de bank zitten, omringd door boeken. Het was een feestje om naar de bieb te gaan, waar ik dan het maximum aantal boeken haalde. Ik haalde stapels boeken uit de rekken, nestelde mezelf tussen de boekenkasten op de grond of in een hoekje van de bieb. Om me vervolgens te vergapen aan de mooiste prentenboeken, of stukjes uit spannende boeken te lezen. Als we dan uiteindelijk met een tas vol boeken thuis kwamen, zette mijn moeder thee en nam ik de tas met boeken mee naar de bank. Daar bleef ik de rest van de middag, soms het ene boek na het andere boek uitlezend. De drie weken uitleentermijn maakte ik maar zelden vol. Vaak had ik mijn boeken al eerder uit.

Leren lezen

Meia was er vroeg bij met lezen. Nog voor ze naar de basisschool ging, herkende ze letters en enkele woordjes. In groep 1 begon ze te leren lezen, in groep 2 las ze inmiddels vloeiend. Nu, in groep 3, is er geen houden meer aan. Ze verslind de boeken. Maar eigenlijk alles wat ze kan lezen. Alle etiketten van de ontbijtproducten, de huis aan huis blaadjes die door de bus vallen, en als het even kan de berichtjes die op mijn telefoon binnenkomen. Het lijkt alsof ze niets wilt missen. Alsof ze, nu ze de vaardigheid goed onder de knie heeft, zoveel mogelijk wil lezen wat er binnen haar mogelijkheden ligt.

Alles willen lezen

Het is zelfs zo extreem dat ze tijdens het voorlezen voor het slapen gaan vaak verklapt hoe het verhaal verder gaat. Om een beetje gegeneerd op te biechten dat ze het boek eigenlijk zelf al heeft uitgelezen. En, multitasker als ze is, ze presteert het ook om tijdens mijn voorlezen doodleuk zelf in een ander boek te gaan lezen. Maar ook als ik haar haren kam wordt tegenwoordig de Donald Duck gelezen. Alsof niets doen zonde van haar tijd is. En het is allemaal zo herkenbaar voor me. Ook ik las alle etiketten, de melkpakken, shampooflessen en op latere leeftijd zelfs de Franse of Duitse beschrijvingen. Ook ik liep soms letterlijk lezend door het huis en nam overal een boek mee naartoe. Nog steeds heb ik die neiging, hoewel het nu vaak eerder ijdele hoop is, want in de praktijk kom ik er weinig aan toe.

Lezen tot ’s avonds laat

Ik kan me nog zo goed herinneren hoe ik ’s avonds tot laat aan het lezen was. Dat mijn moeder ook maar kwam zeggen dat ik toch echt moest gaan slapen. Dan las ik, als het even kon, stiekem verder onder de dekens. Soms las ik verhalen zoals de Griezelbus, die ik eigenlijk te eng vond en waar ik bijna niet van kon slapen, maar tegelijkertijd kon ik niet stoppen met lezen. Het was een verslaving. Niet zelden zat ik letterlijk verzonken in mijn boek of verhaal en hoorde ik niets meer om mij heen. Nu komt Meia soms ineens rond 21u even uit bed, met de mededeling dat ze niet kan slapen. De waarheid is echter dat ze er nog niet aan is toegekomen, want ze ‘moest’ haar boek uitlezen. Op andere momenten kom ik zelf maar even zeggen dat ze écht moet gaan slapen. Het is alsof de geschiedenis zich herhaalt.

Donald Duck

Bij mijn vader had ik een abonnement op de Donald Duck. Als ik daar dan op vrijdagavond kwam, nestelde ik mij in mijn favoriete oorstoel voor de open haard, met de 2 verse Donald Duckjes. Dat was een feestje. Soms was de stoel bezet door mijn pa, maar dan nestelde ik me op een groot kussen aan zijn voeten voor diezelfde open haard, genietend van het gekriebel in mijn nek door hem. De liefde voor Donald Duckies wordt door veel kinderen gedeeld, zo ook door mij en mijn jongere broertjes. Toen ik daar laatst was, werd Meia getrakteerd op een stapel uitgelezen Donald Ducks van mijn broertje, die zij al net zo verslind als ik vroeger deed. Zo leuk, die herkenbaarheid.

In slaap vallen

En dat je echt kan worden meegezogen in het verhaal, blijkt dan wel uit recente gebeurtenissen uit Meia’s leventje. Toen zij nog niet zo lang in groep 3 zat, was de juf een keer ziek. Meia was met het lezen lekker in de zitzakken gaan zitten, waar ze blijkbaar zó verdiept was in haar boek, dat ze in slaap was gevallen. Blijkbaar had de invaljuf nog niet in de gaten dat er een leerling ontbrak, want Meia werd door een vriendje wakker gemaakt toen de klas al op weg was naar het schoolplein om buiten te spelen.

Verslaving

Een ander moment deed zich van de week voor, toen de kinderen zich aan het aankleden waren om naar school te gaan. Althans, dat was de bedoeling. Meia is er van overtuigd dat ze tijdens het aankleden heus wel door kan lezen. Dat lukte ook, tot op zekere hoogte, want ik zag dat Meia haar hemdje van de dag ervoor nog aanhad toen ze bezig was een nieuw hemd eroverheen aan te trekken. Toen ik haar daarop wees, bleek ze niet één hemd aan te hebben, maar 3! Ze was dus bezig haar 4e hemd over alles heen aan te trekken. Toen ze zichzelf bekeek, leverde dat een schaapachtige grijns op. Achja, als dat het ergste is…

Volg me en deel als je wilt