De ontwikkelingen anno september 2018

Zo hèhè, daar istie dan eindelijk hoor. Een nieuwe blog na ik-weet-niet-hoe-lang. Ja, het was even stil, maar zeker niet omdat het rustig was aan deze kant. Integendeel, het zat er gewoonweg niet in om lekker te schrijven. In de komende blogs zal ik jullie bijpraten over de belangrijkste ontwikkelingen tot nu toe. Want dat die er zijn, moge duidelijk zijn.

Deadline huur

Het is inmiddels september en we hebben een harde deadline gekregen wat de verbouwing betreft. Want 1 januari 2019 komen er nieuwe huurders in het pand waar ik nu zit met de praktijk. Met andere woorden: dan moet de verbouwing voor het praktijkgedeelte dus klaar zijn. Hoe het daarmee vordert, lees je snel.

Vakantie voorbij

Ook is de zomervakantie achter de rug. Het was een broodnodige vakantie voor ons gezin, op alle fronten. Een roadtrip door verschillende landen: Duitsland, Tsjechië, Hongarije en Tsjechië. Het was genieten, en ik besefte maar weer eens dat ik toch het allergelukkigst ben als ik compleet met mijn gezin ben. En dan vooral met goed weer.

Schakelen

Eenmaal terug was er weinig schakeltijd. De hektiek van de praktijk ging onverminderd door en door verschillende vervelende kwesties die niets met cliënten zelf te maken hadden, werd er een vervelende schaduw geworpen over mijn werkplezier. Nog steeds worstelen we met de afwikkeling van veel (in onze ogen) onnodige en vooral tijdrovende administratieve rompslomp. Ik hoop maar dat dit snel achter de rug is.

De scholen zijn weer begonnen

De scholen zijn weer begonnen, en dat brengt altijd weer een andere dynamiek mee. Want dat betekent als gezin terug in het ritme, ochtendspitsen, en ook de start van clubjes en verenigingen. Elke ouder met schoolgaande kinderen herkent de overgang. En het zoeken naar de gymschoenen – als ze nog passen na de groeispurt van de zomer.

Contrast

Door het afscheid van de fijne tijd op vakantie, en het ontspannen en gelukkige gevoel daar, en direct de hektiek – en helaas ook wel stress – die ik bij terugkeer op mijn werk voelde, was het contrast groot. Ik heb een paar weken lang alleen maar ´geleefd´, geen aanrader en zeker geen goed voorbeeld voor mijn cliënten. Maar mijn gedachtes gingen tegelijkertijd alle kanten op. Want ik was me er wel terdege van bewust dat dit inderdaad geen goede zaak was. Bovendien ook niet hoe ik mijzelf kende.

Regeldruk

Ik heb immers de afspraak met mijzelf gemaakt dat ik ga doen wat ik leuk vind, en waar ik gelukkig van word. De grote druk die ik ervaarde door bureaucratie van hogere hand, deed mijn plezier wegsmelten als sneeuw voor de zon. Logisch dus dat ik met de vraag speelde of dit is wat ik wilde. Nee, is het antwoord als het gaat om de regeldruk. Ik juich daarom alle stakingen en acties vanuit de publieke sector heel erg toe. Want er moet écht wat veranderen.

Food. Body. Mind.

Maar het antwoord is ook ja, als het gaat om de werkinhoud. Ik heb gekozen voor het ondernemerschap, en daarmee kies ik voor vrijheid in handelen. Maar die vrijheid voel ik nu onvoldoende. Tijd dus om buiten de kaders te denken. In de afgelopen maanden ben ik bezig geweest met het opzetten van een heel nieuw programma: een combinatie van behandeling gericht op het aanpakken van psychische klachten, door zowel in te zetten op je eetgewoontes (Food.), beweging (Body.) als je psyche (Mind.). Binnenkort lanceer ik dit programma ´voor het echie´, maar op de website kun je alle informatie nu al vinden.

Volg me en deel als je wilt