Een uitbreiding van het hulpaanbod

De laatste tijd heb ik niet echt stilgezeten. “Zit jij überhaupt wel eens stil?” vragen sommige mensen om me heen. Ja hoor, om deze blogjes te schrijven of een beetje wezenloos te Netflixen. Maar nog veel leuker vind ik het om te bewegen. Eerder schreef ik al eens over over de voordelen van sporten en hoe ik dat zelf aan den lijven heb ondervonden. Van een luie donder, naar een stuk gezonder. Sterker nog, het is veruit mijn grootste passie in mijn leven! Wie had dat ooit gedacht.

Alleen nog doen wat me blij maakt

Ik heb sinds 2010 jarenlang alleen maar geïnvesteerd in leren en presteren. Diploma´s, cursussen en supervisie tot het werkelijk m´n strot uit kwam. Het laatste jaar van mijn registratietraject heb ik mezelf echt erdoorheen moeten trekken, want ik vond het allang niet leuk meer. Maar stoppen was geen optie, omdat ik dan alles voor niks had geïnvesteerd. Toen ik in 2017 de overname en mijn ondernemersschap voorbereidde, sprak ik om die reden iets heel essentieels met mezelf af: Ik ga alleen nog maar doen wat me blij en gelukkig maakt.

Alleen maar meer, meer, meer?

Zo gezegd, zo gedaan. Het klinkt heel simpel, en in feite is dat het ook wel. Bij elke beslissing stel ik mijzelf de vraag: word ik hier blij van? Meestal is dat zo, en kan ik gewoon op dezelfde voet verder. Maar om de een of andere reden voel ik toch nog altijd een soort opgelegde druk om meer te doen. Het is ook de bureaucratie die het afdwingt: heb je ik-weet-niet-hoeveel jaar aan extra opleidingen, mag je nog niet alles behandelen. Om gék van te worden. Als je dan die en die titel hebt, mag het wél. Het wordt een soort heilige graal. Zo dacht ik tot voor kort: psychotherapeut worden, dat wil ik uiteindelijk.

Waar word ik wél blij van?

Tot ik me van de week ineens de vraag stelde: word ik daar blij van? Ik verdiepte me in het opleidingsprogramma. Kortweg: bakken met geld, zeeën van tijd en vreselijk veel energie gaat me dat kosten. Nee. Daar kijk ik absoluut niet naar uit. Waar word ik dan wel blij van?

Psyche, voeding en sport

Toevallig had ik afgelopen weken de afronding van de opleiding gewichtsconsulente. Het was nou niet direct mijn ambitie om een carrière switch te overwegen. Begin 2017 zaten we met de praktijk met het probleem dat het budget voor vergoede zorg al op was voor we überhaupt begonnen waren. Ik zag het al gebeuren dat ik in juni werkloos kwam thuis te zitten, en dat wilde ik voorkomen. Ik wist dat er beroepsverenigingen zijn, binnen de alternatieve geneeswijzen bijvoorbeeld, die ook (een deel van) de behandeling vergoeden. Vreemd eigenlijk: voor deze vormen van hulpverlening is vaak een veel soepelere regeling dan voor (voor mijn gevoel) veel urgentere zorg zoals GGZ.

Denken in mogelijkheden

Ik ben iemand die denkt in mogelijkheden, dus ging ik op zoek naar een opleiding waarmee ik mij gemakkelijk bij zo´n beroepsgroep kon aansluiten. Zo kwam ik al snel bij gewichtsconsulente uit. Ik houd van eten, van koken en vooral van sporten, dus sprak me dit in die zin wel aan. Toen ik afgelopen weken het examen en de praktijkdag deed, kreeg ik ineens hele andere inzichten. Dit was een beroepsvereniging met een veel lagere standaard. In de zin van: het is gewoon prima zoals je het doet, voel je vrij en volg je eigen koers.

Ik hoef me niet te bewijzen

Geen overheid en allerlei instanties die in je nek hijgen, waar je verantwoording aan af moet leggen en jezelf keer op keer moet bewijzen dat je je werk mag doen. Ik dacht ineens: voor wie moet ik eigenlijk psychotherapeut worden? Andere mensen nemen ook met minder genoegen en hebben een prima baan die ze bovendien nog leuk vinden ook. Een groot nadeel van mijn vak, is dat het zittend werk is, en altijd binnen. Toen we op zoek waren naar een huis met praktijkruimte, hoopte ik altijd dat ik een praktijkruimte met bijvoorbeeld een serre of openslaande deuren zou vinden, zodat we met lekker weer (half) buiten konden zitten.

Psychologische hulp bij overgewicht

Toen ik begon met de opleiding gewichtsconsulente, wilde ik dit in eerste instantie als ´noodoplossing´ voor als het budget op was. Eenmaal bezig, bedacht ik dat ik het wellicht kon combineren. Niet zelden zie ik kinderen en jongeren met overgewicht of die gewoon ongezond eten en leven. Heel regelmatig geef ik als advies: ga naar buiten! Omdat ik weet hoeveel verschil dit kan uitmaken, en vitamine D tekort bijvoorbeeld tot depressieve gevoelens kan leiden. Maar zittend binnen komt dat advies toch minder sterk over dan het ervaren. Overtuigen werkt niet, het ervaren wel.

En naar buiten, bewegen!

Zo ontstond het idee voor een totaalpakket. Doen wat ik leuk vind is immers sporten, bewegen, buiten zijn en mensen helpen. Ik weet hoeveel de psyche samenhangt met het fysieke, en hoe mooi is het als ik die twee samen kan aanpakken! Door ook de leefstijl aan te pakken, en een andere dynamiek toe te voegen: niet alleen zittend praten, maar ook gewoon buiten bezig zijn in een ontspannen en ongedwongen sfeer. Handen omhoog voor degenen die al lopend de beste gesprekken hebben gevoerd.

Running Therapeut

Dus heb ik de daad bij het woord gevoegd. De opleiding tot gewichtsconsulente is bijna rond. Ik heb me ook reeds verdiept in de specialisatie voor kinderen en jongeren. Inmiddels ben ik opgeleid tot trainer bij Natuurlijk Sportief (waarover een andere keer meer) zodat ik lekker buiten aan de slag kan met mensen en binnenkort word ik ook opgeleid tot Running Therapeut. In de praktijk komen openslaande deuren en kunnen we lekker buiten zitten bij goed weer. Ik ga doen wat ik leuk vind: met jullie aan de slag naar totale gezondheid, zowel psychisch, fysiek als op het gebied van eten en levensstijl.

Een totaalpakket!

Heb je zin om aan de slag te gaan, of wil je graag meer weten over de mogelijkheden? Neem dan even contact met me op. Of reageer in een berichtje hieronder en ik vertel je er meer over!