Oorzaken van ADHD-gedrag
Het lijkt wel een plaag. Tegenwoordig kent iedereen de term ADHD en zitten er wel minstens 3 kinderen met ADD of ADHD in de klas. Er wordt op de middelbare school gehandeld in Ritalin en het hebben van concentratieproblemen lijkt soms eerder de norm dan de uitzondering.
Oké oké ik chargeer een beetje, maar toch heb ik het gevoel dat er tegenwoordig wel heel gemakkelijk over wordt gepraat: “mijn buurmeisje heeft ook ADHD en die moeder zei dat onze zoon toch zó op haar dochtertje lijkt”, “ik deed een test op internet en daar kwam uit dat ik ADD had”, ‘ik praatte er met een klasgenootje over, die heeft ook ADHD en ik heb precies hetzelfde als hij kwam ik toen achter”.
Belangrijkste kenmerken
Ja. Het is een feit dat dit “ADHD-achtige gedrag” inderdaad vaak voorkomt. En dat is ook niet gek. De meest voorkomende kenmerken zijn namelijk de volgende:
- aandachtsproblemen
- impulsiviteit
- hyperactiviteit
Met name die eerste zorgt voor herkenbaarheid alom. Denk in de trant van je niet kunnen concentreren, dingen vergeten, spullen kwijtraken, snel afgeleid worden, etc. Maar ook de motorische onrust is bij veel mensen aanwezig: friemelen, wiebelen, niet goed stil kunnen zitten, etc.
Geen ADHD, maar…
Is er echt een toename van ADHD? Ik betwijfel het. Het ADHD-achtige typ ik met opzet: het gedrag doet denken aan ADHD, maar is het dat ook? In de praktijk hebben bijna alle kinderen die bij ons komen wel één of meer van bovenstaande ‘klachten’. En als duidelijker wordt wat er speelt, is dit ook vaak goed verklaarbaar. Het zoeken naar de oorzaak van de klachten is daarom een absolute must. Waar kun je zoal aan denken?
- Trauma: door onverwerkte trauma’s na bijvoorbeeld ingrijpende gebeurtenissen of een moeilijke jeugd, zijn mensen som hyperalert en daardoor snel afgeleid.
- Angst: als je angstig bent en je omgeving goed in de gaten houdt, kun je je niet goed concentreren op andere dingen. Deze kinderen moeten zich immers schrap zetten tegen ‘gevaar’.
- Depressie: wanneer je echt somber bent en in de put zit, verlies je je interesse en kan je het niet opbrengen je ergens voor te concentreren. Je hebt je kop er niet bij en bent verstrooid, vergeet dingen, bent dromerig, etc.
- Hechtingsproblemen: kinderen die een problematische hechtingsstijl hebben, kunnen zich nooit helemaal veilig en vertrouwd voelen en hebben constant een hoger stressniveau. En in stress is het logisch dat je onrustiger bent en je niet goed kunt concentreren.
- Stress of burn-out: zoals hierboven al genoemd, kun je tijdens stress dezelfde klachten krijgen.
- Onvoldoende uitdaging: sommige kinderen worden druk en raffelen hun werk af, zijn er niet bij omdat ze verveeld zijn of dingen te makkelijk vinden, wat overkomt als concentratieproblemen.
- Overvraging: andersom kunnen sommige kinderen afhaken als er teveel van hen wordt verwacht dat ze niet kunnen waarmaken. Ze gaan dan andere dingen doen tijdens de les, gaan clownesk gedrag vertonen, etc.
- Echtscheiding: ja, helaas kan echtscheiding ook leiden tot ‘adhd-achtig gedrag’, omdat een kind stress ondervindt van bijvoorbeeld spanningen tussen de ouders, op de breng-/haalmomenten of omdat het nog stoeit met loyaliteitsconflicten of de ingrijpende veranderingen als gevolg van de scheiding.
- Slaapproblemen: een veelvoorkomend probleem en vaak vergeten. Slaap is een basale levensbehoefte. Gebrek aan (goede) slaap heeft effect op het totale functioneren. Kinderen met slaaptekort worden vaak druk en ‘hyper’.
- Andere oorzaken binnen het gezin: de oorzaken zijn legio. Denk aan mishandeling, huislijk geweld, financiële zorgen, te kleine huisvesting, werkloosheid, problematiek van de ouders, misbruik, de geboorte van een broertje of zusje, verhuizing, etc.
- Andere oorzaken binnen het kind zelf: ook hier zijn de invloeden eindeloos. Denk aan temperament, karaktereigenschappen, veerkracht, gevoeligheid, slaapbehoefte, etc.
En de lijst is nog lang niet compleet. Waarschijnlijk vergeet ik nog 100 belangrijke oorzaken, schroom niet me aan te vullen. Wat ik hoop is dat er wat nuance ontstaat: houdt de blik breed, wat kan er nog meer meespelen?
4 gedachten over “Oorzaken van ADHD-gedrag”
Beste Michelle,
Daar heb je vast een punt maar toch gaat soms bij het lezen van dit soort goed bedoelde Blogs mijn “ADD” brein voor 0,5 Mg gevuld met concerta toch even over zijn toeren. Wellicht komt dit omdat ik me aangesproken voel, jaren medicatie tegenhield bij onze zoon, of juist omdat we nu alle puzzelstukjes ineen zijn gevallen, met behulp van de twee preparaatjes thuis geen tv’s meer zien vliegen, geen deuren meer zien sneuvelen en we met elkaar thuis na 6 jaar therapie weten hoe we de grootste klappen het beste kunnen opvangen?! Wie zal het zeggen..
Als je een kind krijgt waarvan je niet weet wat hij mankeert, diagnose zeldzaam maar steeds meer “stempels” krijgt die hem maken wie hij is en waardoor wij kunnen leren met hem om te gaan, vraag je je geen seconde meer af waarom hij doet zoals hij doet, of waarom hij je soms zo intens pijn kan doen door dingen te zeggen die door merg en been gaan, nee je leert luisteren naar je kind, te kijken door de zieke 11-jarige ogen van het kind dat jij ter wereld bracht. Alleen zo en met zijn medicatie kunnen wij er voor hem zijn en het thuis volhouden.
Ik denk dat je je beter kan afvragen waarom er zoveel discussies gaan over het gebruik ervan en niet over de gevolgen van het uitstellen van de medicatie want ook daarmee kan ik een trending Blog schrijven.
We hebben ook jaren alle alternatieve middelen geprobeerd, diëten, vitamines, dure vervangers en niet veel later na de ADHD-uitslag van onze zoon, kreeg ik mijn ADD-uitslag, het werd thuis een dolle boel maar een ding weet ik wel, nu we beide iets gebruiken, kan ik hem veel rustiger benaderen, hij mij “rustigere ik” beter aan en leren we enorm veel van elkaar. Uiteraard hebben verjaardagen, feestdagen en onverwachte situaties effect op vele van ons maar als je 11-jarige koppie te dealen heeft met ADHD, autisme, ODD en ook nog eens vertraagt werkt en je een performaal IQ hebt van een watermeloen, dan lijkt me alles wat je er instopt , of het nou medicatie is of energie geen van beide verspilling.
Mooie site heb je trouwens 😉
Groet,
Joyce
Hai Joyce,
Bedankt voor je reactie, en een zeer terechte! Het gaat mij niet zozeer om het tegenhouden van medicatie, maar om het goed kijken of er wel sprake is van een aandachtstekortstoornis. En wanneer die classificatie dan met recht gesteld is, dan is medicatie soms een zeer effectief middel, zoals jullie ook zien bij jullie zoon. Maar om tot die beslissing te komen, mag er naar mijn mening niet lichtzinnig vanuit gegaan worden dat er sprake is van ADD/ADHD.
Ik kan me goed voorstellen wat een opluchting en verademing het is als je dan merkt hoe goed de medicatie aanslaat en wellicht ook de vraag oproept “waarom hebben we dit niet eerder gedaan?”, maar een verkeerde classificatie die alle pijlen in de richting van ADD/ADHD doen wijzen, zet je op het verkeerde been, met als mogelijk gevolg jarenlange zinloze therapie, eventueel onnodige medicatie en veel frustratie en teleurstelling rondom de hulpverlening.
Zeker waar het ontwikkelingsstoornissen betreft, zoals aandachtstekortstoornissen en autisme spectrum stoornissen, moet er niet te snel een pad ingeslagen worden maar ook gedegen differentiaaldiagnostiek plaatsvinden (waarmee wordt uitgesloten dat er geen mogelijke andere oorzaken zijn die het klachtgedrag veroorzaken).
Ik ben in ieder geval blij om te horen dat jullie zoon nu zo gedijt bij zijn behandeling en de classificatie ook zorgt voor herkenning en handvatten, want dat is uiteindelijk ook waar het om gaat: verbetering, het vergroten van ieders geluk en welzijn.
Dag Michelle, kan je me misschien wat van je bronnen aanreiken? Mijn zoon van bijna 4 is vrij gestresst met ADHD symptomen als gevolg. Ik vermoed zelf geboortetrauma en hechtings problematiek maar zou graag wat verder lezen erover. Dank .
Hai, hmm lastig omdat ik natuurlijk de precieze casus niet ken, maar sowieso mooie boeken die in algemene termen ook daarover gaan zijn bijvoorbeeld ‘als uw kind speciale aandacht nodig heeft’ en ‘opvoeden doe je met je brein’. Succes!