Wat een dag zweethut ceremonie kan brengen

In de vorige blog beschreef ik meer algemene informatie over wat een zweethut ceremonie inhoud. In deze blog vertel ik over onze persoonlijke ervaringen met onze eerste keer zweethut ceremonie doen.

We kwamen die dag aan met een flinke tas vol badjassen, handdoeken, kleding, eten en drinken. En ook wel een beetje zenuwen, want we zijn beiden geen fan van de warmte, en ik heb altijd het idee dat ik er niet zo goed tegen kan. Toch was ik vooral heel nieuwsgierig en benieuwd naar deze dag. We werden lief en hartelijk ontvangen door de gastheren en na een tijdje startten we met het aansteken van het vuur, het eerste ritueel. Elke windrichting heeft zijn eigen element en seizoen, met zijn eigen specifieke eigenschappen. Er werden kruiden en tabak op de stenen gelegd in het vuur. Vervolgens mocht iedereen om de beurt een steen met zijn of haar intentie neerleggen. Gek genoeg merkte ik toen al dat ik was geraakt, vooral vanwege het feit dat we dit met elkaar deden en hoewel vertrouwen en verbondenheid er nu al was gecreëerd. Mijn intentie ging daar ook over: meer verbinding, liefde en vertrouwen in elkaar, de ander en de wereld.

Windrichtingen en elementen

Na het aansteken van het vuur, waar ook de oude liederen van een indianenstam bij werden gezongen, verzamelden we als groep in een grote tipitent. Hier deelden we wat ons hier bracht en met welke issues we graag aan de slag wilden vandaag. Wat we hoopten. Steef gaf aan dat hij vooral in zijn hoofd leeft, en wat meer wil leren voelen. Ik wilde vooral gaan ervaren wat deze dag me zou brengen, ik hoopte ergens op een diepere laag van mezelf ontdekken, nieuwe inzichten. Tijdens het rondje viel het me op dat er zoveel gelijkgestemden waren, zoveel mensen die hier open minded ingingen en niet bang waren om zichzelf tegen te komen. Het was heel fijn om meteen zo de diepte in te kunnen qua gesprekken.

Intenties richten

Daarna gingen we de hut bekleden met dekens. Er liggen vier lagen dekens over de hut heen, waar in totaal 35 mensen in passen. Wij waren met z’n 20en, maar ik kan me niet voorstellen hoe er 35 in passen. Want nu al zaten we hutje mutje naast elkaar op de grond, in een dubbele cirkel. Ondertussen bleven de stenen in het vuur, die zo’n 2,5 uur nodig heeft om warm genoeg te zijn. In de tussentijd werden er door de helpers vlaggetjes gemaakt, waar bij elk vlaggetje een intentie werd meegegeven. Deze slinger werd uiteindelijk ook in de hut opgehangen. Deze intenties zijn voor de mensen die niet aanwezig zijn: intenties richting de samenleving, de wereld, de mensen die kracht, moed of liefde nodig hebben. Ik vind dat mooi: wij delen hier een bijzondere ervaring, maar op deze manier betrekken we ook de mensen die de positiviteit van deze dag kunnen gebruiken er ook bij.

De eerste sessie

Uiteindelijk was het dan zover: tijd voor de eerste sessie. We moesten ons omkleden: naakt, met enkel een omslagdoek en een handdoek om op te zitten. Als de tent dicht ging, was het aardedonker en zouden we elkaar dus ook niet meer zien. We werden gereinigd (gesmudged) met een bosje salie en gingen in de hut zitten, vlak naast elkaar, met onze neuzen richting het gat waar straks de stenen in kwamen. De stenen werden weer met een gebed binnengebracht en wederom werden de windrichtingen aangehaald en bedankt. Er werden kruiden op de stenen gegooid die heerlijk roken, en je voelde direct de warmte toenemen.

Naakt in het donker

Toen uiteindelijk alle stenen er lagen, de doeken dichtgingen en het aardedonker was, werd er een lied ingezet. Van tevoren was al aangegeven dat het de moeite waard is om te proberen mee te zingen, omdat het ook helpt je ademhaling te reguleren. Het was iets wonderlijks: de klanken van de oude indiaanse liederen waren compleet nieuw, maar toen ik probeerde meezong, leek het alsof ik ze kende, en lukte het vrijwel automatisch om (min of meer) mee te zingen. Het was een magische ervaring, zo dicht bij elkaar, kwetsbaar in onze naaktheid, omhuld door de duisternis en warmte, met elkaar zingend. We waren op onszelf aangewezen en tegelijkertijd voelde ik me juist een groep, een eenheid. Ik moest al wat drempels overwinnen om ergens naakt te zijn, maar toen ik die drempel eenmaal over was, was het ook helemaal niet meer relevant. Het is heel mooi om te ervaren hoe zaken ineens in perspectief worden gezet. Wat heb je nog meer nodig nu dan dit? Vroeg onze gastheer. Hij had gelijk. Het was helemaal goed zo.

Inzichten en ervaringen

De tweede en derde sessie hadden de stenen natuurlijk nog langer op het vuur gelegen, wat de sessies intenser maakte. Ik merkte dat ik het echter veel beter trok dan ik had verwacht. Het zingen hielp, en ik bleef ondanks de hitte, die soms bijna pijn deed, redelijk ontspannen. Ik genoot vooral van de ervaring, het deed me beseffen dat ik helemaal leefde, hoe gezond en rijk ik eigenlijk ben. Steef had in de tweede sessie ineens veel meer lichaamsbewustzijn gekregen, waarbij hij merkte hoe gespannen hij eigenlijk was, hoeveel spanning hij in zijn lijf meedraagt, en hoeveel leren ontspannen hem kan opleveren. Het was een mooi inzicht, waar hij ook de dagen erna makkelijk in kon tunen.

Buigen in nederigheid

De derde sessie was intens: alle stenen werden gebruikt, en er werd geadviseerd echt te liggen als het too much werd. Bij deze sessie merkte ik inderdaad dat het nodig was: ik boog, liet me zakken, omdat het lager bij de grond iets minder heet was. Ik voelde de pijn op mijn lijf van de hitte, maar bleef erbij. Er kwam een gevoel van nederigheid bij me op: het is goed om te buigen, het is oké om nederig en bescheiden te zijn. Je kunt niet overal je wil opleggen, je hoeft niet overal boven te kunnen staan. Je mag ook buigen voor de grootsheid die het leven bied. In eerbied en bewondering. Ken je plek. Het leek een belangrijke boodschap die ik daar voelde. Niet in woorden, maar ik voelde hem vooral in mijn lichaam. Het was een bevestiging voor mij, omdat ik eerder die week tijdens een meditatie steeds 3 woorden terug kreeg: liefde, vertrouwen, bescheidenheid. Hier, in de zweethut, voelde ik ineens waar die bescheidenheid mee te maken had.

Na de sessies

Na de sessies voelde ik me heel schoon. Het leek wel of de zweethut me van binnenuit gezuiverd had. Ik voelde me ook goed gegrond, in contact met de aarde, iets waar ik in het dagelijks leven vaak meer moeite mee heb. En ontspannen. De dag erna voelde ik mijn hele lijf en spieren, alsof ik een flinke massage had gehad of had gesport. Steef had hetzelfde. Blijkbaar doet de zweethut fysiek dus ook een boel met je. Het was een ontzettend mooie ervaring en ook heel fijn om dit samen te kunnen doen. Een hele dag optrekken met gelijkgestemden en samen zo’n ervaring doorgaan is iets heel bijzonders. Het maakt me ook nieuwsgierig naar andere ervaringen die je dichter bij jezelf kunnen brengen.

Volg me en deel als je wilt