Lichamelijke sensaties

Ook lichamelijk gebeurt er van alles. Je lichaam onthoudt tenslotte alles, en er bestaat zoiets als celgeheugen. Dus als je ervaringen niet bewust kan terughalen uit je brein, weet je lichaam het nog wel. Dat kan zich uiten op allerlei manieren, zoals de sankara’s in de vipassana waarover ik sprak. Zo krijg ik het met regelmaat heel erg warm tijdens het mediteren. Ik ben ook al een aantal keren echt flink misselijk geworden. Of ik moest ineens naar de wc.

Stress release

Andere dingen die ik heb gemerkt is bijvoorbeeld dat mijn lichaam onwillekeurig schokt, soms gekoppeld aan een herinnering. Ik vermoed dat dit het loslaten van oude stress is. Ook heb ik regelmatig heel prettige sensaties, zoals tintelingen, het zien van allerlei kleuren, lijnen en vormen, het gevoel los te komen van de werkelijkheid. Of het gevoel dat je lichaam opzij valt, op een heel prettige manier. Dat zijn de fijnste sensaties, maar in de vipassana heb ik geleerd dat alles ontstaat en vergaat en dat het belangrijk is nergens aan vast te klampen.

Vrij van verlangen

Het is fijn om te beseffen dat ellendige sensaties vanzelf voorbijgaan, maar hetzelfde geldt dus ook voor prettige sensaties. Op het moment dat je ernaar gaat verlangen, ontstaat er een hunkering, een vastklampen. Het mediteren leert je juist daarin gelijkmoedig te blijven, zodat je niet van genot naar genot gaat, maar de situatie kan nemen zoals die komt.

Praktische uitwerking

Terug naar het begin. Waarin we direct de vraag kregen waarom we willen leren mediteren. Waarop ik aangaf dat mediteren ook een praktische uitwerking heeft. Welke dan? Hoor ik je vragen. Waarom zou je het overwegen? Ik ga proberen het zo goed mogelijk uit te leggen aan de hand van mijn ervaringen tot nu toe, in het besef dat ik echt nog een beginneling ben op dit gebied. Maar juist daarom wel fijn om te lezen wat het als beginner voor je kan doen.

Remedie tegen interne onrust

Zoals ik al noemde ben ik vanuit mijzelf vaak onrustig. Ik kan niet goed stilzitten, dat voelt als verloren tijd, zinloos, nutteloos. Alles wat ik doe moet ‘nuttig zijn’, een kernovertuiging die er al sinds kleins af aan in zit. Dat is bij tijd en wijle best irritant en vermoeiend. Want eer dat ik dan lekker genesteld in een stoel zat met een boekje om te lezen, was ik alweer opgestaan om nog even wat te pakken, checken of doen. En dat vervolgens een uur lang, waarna ik besloot dat ik nu geen tijd meer had om te lezen en uiteindelijk dus niks was gekomen van mijn lanterfantmomentje. Bloed irritant.

Terugschakelen

Nu ik mediteer, en vooral als ik bijvoorbeeld een stilteochtend heb gedaan waarin ik langer achter elkaar mediteer, ervaar ik veel meer rust. Het voelt alsof ik ineens de eerste en tweede versnelling bij mezelf heb gevonden, waarvan ik niet wist dat ik die had. Ik merkte dat van de zomer heel goed, tijdens open monumentendag, een dag waarop ik graag zoveel mogelijk wil zien. Dit keer kon ik helemaal in het moment blijven en bijvoorbeeld genieten van een pianospel van iemand die daar toevallig ging spelen.

In het moment blijven

Ik was niet meer bezig met gedachtes over hoeveel er nog te zien of te doen was, maar kon gewoon lekker luisteren en genieten van dat moment. Totaal nieuw voor me! En ik vond het een verademing. Ik hoefde niks extra’s, ik was gewoon tevreden zo. Als ik die dag niks meer zou zien zou het ook goed zijn. Het deed me beseffen dat ik altijd een gejaagdheid had, vaak wel vanuit enthousiasme, maar desalniettemin gejaagd en daarmee onrust met zich meebrengend.

Volg me en deel als je wilt