Zakgeld voor de kinderen
Sparen en uitgeven
Ineens zijn ze groot. Ik weet nog dat ik dat voor het eerst besefte toen ik, jaren geleden, Meia ophaalde bij de gastouder. Ze hadden samen cakejes versierd en ineens bedacht ik: ‘natuurlijk! Ze is al 2, ik kan dingen gaan doen met haar!’. Klinkt misschien raar, of wie weet wel herkenbaar? Je groeit zo mee met je kind, dat je af en toe vergeet dat het ’tijd’ is voor bepaalde dingen.
Waarde van geld
Zo ook zakgeld. De kleine gup die ik toen nog naar de gastouder bracht zit inmiddels in de middenbouw en is intussen ruim 6 jaar. Op de een of andere manier kwam ineens het onderwerp ‘zakgeld’ ter sprake. Waarschijnlijk naar aanleiding van één van de rekenwerkjes die ze op school maakte, waar ze driftig bezig is de waarde van geld te gaan begrijpen. Of misschien toen een oom of tante een keer nonchalant vroeg waar ze voor aan het sparen was. In ieder geval, om het in stijl te zeggen, viel ineens het kwartje bij mij.
Zelfstandigheid
Ik zag ineens mijzelf zitten, 8, 9 of 10 jaar oud, als een soort Dagobert Duck mijn stuivers en dubbeltjes tellend om ze trots bij de bank te gaan storten. Ik zag mezelf weer staan, met kloppend hart van de spanning, vol het rek vol knuffels en playmobil bij de speelgoedwinkel, waar ik wikte en woog wat ik van mijn zelfgespaarde zakgeld zou kopen. De trots die het gaf om dan eindelijk, na maanden of zelfs jaren sparen, die felbegeerde radio te kunnen kopen, herinner ik me nog goed. Ik voelde me daardoor ook heel GROOT.
Geld uit de muur
Dat stukje financiële opvoeding heb ik als heel waardevol ervaren. Ik had al heel vroeg mijn Penny rekening (weet je nog, met die blauwe leeuw) met bijbehorende pinpas. Vóór ik die kreeg, was geld en de waarde ervan nog abstract, zoals dat voor alle kinderen is. Ik brak er mijn hoofd over waarom mijn moeder zo kriegel reageerde als ik om iets vroeg wat ik wilde hebben. Ik zag toch zelf dat ze geld uit de muur kreeg, en als dat op was haalde ze toch gewoon wat meer? Waar deed ze dan moeilijk over?
Betekenis van zakgeld
Ook bij Meia en Fosse merk ik die verwondering, en daarom probeer ik dat zoveel mogelijk toe te lichten. Ik vind het belangrijk dat ze zorg dragen voor hun spullen, zuinig zijn en snappen dat je dankbaar mag zijn voor wat je hebt. Toen we besloten om te beginnen met zakgeld geven, kreeg dat eindelijk meer betekenis. In eerste instantie spraken we af dat we wekelijks het zakgeld zouden geven, maar omdat we bijna nooit contanten in huis hadden, werkte dit niet. We hebben toen gekozen voor automatisch sparen. Minder cool misschien, maar wel effectief.
Wat kan ik kopen?
Op het Nibud vind je handige informatie over de hoogte van zakgeld en afspraken die je hieromtrent kunt maken met je kind. Ik heb dat ook als leidraad genomen. We hebben ervoor gekozen om nu enkel zakgeld te geven dat helemaal voor henzelf is. Cadeautjes voor bijvoorbeeld kinderfeestjes betalen we voorlopig nog voor hen. Het leuke is dat ze nu regelmatig vragen hoeveel ze al hebben gespaard. Rond sinterklaastijd was dit extra interessant, toen het grote speelgoedboek door de bus kwam. Zo konden ze op zoek naar wat hun geld nu waard was.
Geduld is een schone zaak
En eerlijk gezegd viel dat best even tegen voor ze. Dat was een mooi leermoment: snappen dat je geduld moet hebben om te krijgen wat je wilt. Daarmee was het eerste besef van waarde van geld geboren. Daarbij hadden Fosse en Meia totaal verschillende ideeën over het gebruik van hun zakgeld: Fosse wilde het direct uitgeven, maar Meia wist niet goed wat ze wilde hebben en besloot te gaan sparen. Terwijl Fosse trots met zijn eerste aankoop de speelgoedwinkel uitliep, peinsde Meia wat ze wilde. Weken gingen voorbij, toen ze ineens iets had gevonden: ik wil sparen voor een horloge!
Uitstel van behoeftebevrediging
Het horloge in kwestie kost een goeie €70 dus ze heeft nog even te gaan. Maar ze is vastbesloten. Toen de kinderen van de opa’s en oma’s een aardigheidje mochten voor hun rapport, gaf Meia aan dat ze liever geld wilde om te sparen voor haar horloge. Dat vond ik mooi: in plaats van te kiezen voor de directe bevrediging, kan ze dit uitstellen. Hiermee wordt direct uitstel van behoeftebevrediging getraind. Een belangrijke vaardigheid om het ‘verwende kind syndroom’ ook mee te bestrijden. Ik ben benieuwd hoe dit zich verder zal ontwikkelen.
