Uit eten met kids: 7 tips

“Ja, ik weet eigenlijk niet goed wat jullie verwachten van dit stuk als jullie beginnen met lezen. Waarschijnlijk loopt het op een grote deceptie uit. Toen iemand stemde voor dit artikel, werd er bovendien de opmerking ‘mét praktische tips graag!’ bij geplaatst. Afijn, dat is een leuk streven, maar misschien en helaas ver van de realiteit. Ja, ik haal jullie maar gewoon direct uit de illusie: uit eten met kinderen is heus niet net zo ontspannen en romantisch als uit eten gaan zonder kinderen. Zo. Dat kan maar vast gezegd zijn.”

Valkuilen en desillusies

Dan nu over naar de werkelijke inhoud van dit artikel. Over mijn ervaringen in het uit eten gaan, mét en zonder kinderen. Want die zijn er, zij het gering. Ik kan ze makkelijk terughalen, want ze lieten vaak namelijk een diepe indruk op me achter. Blijkbaar is er toch ook iets aantrekkelijks in het meenemen van kinderen als je uit eten gaat, want we stappen met z’n allen keer op keer in dezelfde valkuil. Dat wilde ik uitzoeken: hoe komt dat nou?

Op vakantie

Laten we bij het begin beginnen. Toen ik net moeder was geworden, was de overgang enorm. We hadden een zware babytijd en liepen regelmatig op ons tandvlees. Uit eten gaan, in wat voor vorm dan ook, kwam niet eens bij ons op. Slapen was toen de belangrijkste prioriteit. Ik denk dat de eerste keer uit eten met Meia was toen we als nieuwbakken gezinnetje voor het eerst “op vakantie” gingen. Ja, tussen aanhalingstekens, want ik geloof dat alle nieuwe gezinnen dezelfde eerste vakantie maken: ergens in een center parcs huisje via een kortingsvoucher uit één van de blije dozen.

Opgelaten

Maar dat terzijde, wij waren toen in Texel gestrand en deden voor het eerst een hapje buiten de deur mét baby. Ik voelde me heel stoer en vooral héél opgelaten, want terwijl ik mijn appeltaart probeerde te eten, werd de slagroom van mijn vork geslagen, brak het zweet me uit als ze een keel opzette en goot ik tenslotte de veel te hete chocomelk maar naar binnen: liever blaren in mijn keel dan langer dan nodig in dat café zitten met een ontzettend rusteloze baby. De ervaringen met Meia bleven van soortgelijke aard: als baby moest je met haar gewoon niet uit eten willen, want ze was meteen 2 dagen van slag, zo overprikkeld raakte ze.

Anonieme omgeving

Toen we Fosse kregen, hadden we een heel nieuwe ervaring. Hij sliep met zo’n 4 weken door, deed alles volgens het boekje en zat in een heel duidelijk ritme. Omdat hij zo heerlijk voorspelbaar was, durfden we met hem wat sneller de gok te wagen om hem mee uit eten te nemen. Op de een of andere manier is dat toch vooral wanneer we op vakantie zijn: misschien dat de anonieme omgeving het gemakkelijker maakt, of dat je op vakantie meer ontspannen bent en de stap eerder maakt? Hoe dan ook, zo waren we een keertje in Spanje, waar het avondeten natuurlijk pas rond 21u geserveerd wordt. En hoe makkelijk je kind ook is, het is simpelweg nooit een goed idee om rond die tijd uit eten te gaan met kinderen.

Afwisselend van tafel

Het is gewoon een feit dat je met kinderen aanpassingen moet maken en dat je rekening moet houden met de behoeftes van je kind. Wanneer je verwacht of hoopt de dingen te doen zoals je die gewend was te doen, loopt dit uit op grote frustraties en teleurstellingen, zowel bij de ouders als de kinderen. In ons geval waren we met familie uit eten en probeerden we ons zo goed en kwaad als het ging aan te passen, maar in de praktijk kwam het erop neer dat we afwisselend met een half slapend/huilend kind op de arm rondliepen, terwijl de ander wat at, om elkaar daarna af te wisselen en aan je intussen koud geworden maaltijd te schuiven. Bovendien voel ik me enorm opgelaten in zo’n situatie: je stoort andere gasten en je bent onprettig gezelschap omdat je steeds van tafel gaat.

Gedrag aan tafel

Soms doen we wel eens impulsief. Dan heb ik geen zin om te koken, zit ik in een baalmodus ergens om en denk ik: kom, we gaan uit eten. Dat was ook een keertje mét kinderen, we hadden er toen nog 2. We zijn toen sushi gaan eten, want die hebben in ieder geval een schappelijke etenstijd (vanaf 17u, ideaal met kinderen). Het idee van verschillende hapjes sloeg ook best goed aan: ze proefden hier en daar van en het was niet erg als ze iets niet lusten, want er waren nog genoeg andere dingen om te eten. Ze waren toen nog in de leeftijd dat ze voor weinig mee aten. Maar als het aan komt op de ‘gedragsregels’ rondom het uit eten gaan, was het nog steeds 3x niks: op de stoel blijven zitten was vrijwel onmogelijk, wat betekende dat we vaak achter hen aan moesten door het restaurant heen, waardoor je alsnog in je eentje aan tafel zat te eten. Zelf meenemen van wat speelgoed/kleurmaterialen werkte te kort voor de hele zit. Je doet kinderen simpelweg geen plezier met lang tafelen. In ieder geval die van ons niet, die hebben geen rust in hun kont.

Tradities

Soms hebben we er gewoon lak aan. Zoals op de laatste dag van de vakantie. Dan willen we gewoon nog een lekker hapje eten, en zijn we blijkbaar zo ‘zen’ van de vakantie, dat het ons niet meer uitmaakt dat ze van tafel lopen of wanneer er eentje begint te huilen. Toen Signe nog een baby was, waren we een weekje kamperen in Frankrijk. We hebben de traditie om dan naar Buffalo Grill te gaan, ongeacht de situatie. Dus plantten we Signe in haar maxicosi op de bank of knoopten we haar in de draagdoek. Ze was gelukkig een redelijk makkelijke baby. En ook Buffalo Grill is gericht op gezinnen: boven is een ruimte met speeltoestellen en ze krijgen kleurtjes en puzzels bij het eten.

Speciaal voor gezinnen

Er zijn dus ook ervaringen bij die best goed uitpakten, mét kinderen. En gelukkig lijkt de markt daar ook op in te spelen. Zo waren we van de zomer op vakantie in Slovenië, waar het geen zeldzaamheid is dat er op het terras een kinderhoekje is, met een speeltafel, loopauto, blokken en dat soort dingen. Ook in Nederland wordt slim op de gezinnen ingespeeld, zij het meer binnenskamers, want het weer nodigt niet zo vaak uit om buiten te gaan zitten, helaas. Hieronder volgen een aantal suggesties.

• In Dordrecht heb je sinds jaar en dag natuurlijk het bekende Pims Poffertjeshuis, wat nog steeds een uitje is met kinderen. Verwacht dan geen culinaire hoogstandjes, want ik blijf erbij: zoek dan gewoon oppas en plan een avondje met z’n twee (of met vrienden of what ever). Nee, Pim’s is meer uit eten vóór de kinderen, waar je als ouder gewoon bij bent. Er is volop te zien en te ontdekken, zoals een trein die boven je hoofd rijdt en kleuren aan tafel.
• Ook de keten Happy Italy heeft een slim concept, met een kleine binnenspeeltuin (en soms ook een buitenspeeltuin) waar kinderen niet lang stil hoeven zitten aan tafel, maar even hun energie kwijt kunnen met spelen. En pizza’s zijn nog altijd all time favorites bij kinderen (en bij ons ook trouwens). Ook hier geldt: ga er niet voor een culinaire weldaad. Eigenlijk geldt dat voor alle tips voor uit eten met kinderen.
• Sinds een tijdje heb je in Dordrecht ook Lizz’ Wereldkeuken. Dit is een buffetconcept wat ideaal is voor gezinnen, want ze mogen gebruik maken van de grote binnenspeeltuin die er naast zit. En een buffet maakt het voor kinderen sowieso al eenvoudiger om aan tafel te blijven, want tussentijd mogen ze lopen om nieuw eten of drinken te pakken. Mijn kinderen vinden het echt een feestje om daar te eten, maar dat komt met name door de speeltuin.

En dan nog een 7 tips die het uit eten gaan mét kinderen misschien een stukje draaglijker maken:

1. Neem iets te spelen/te doen mee voor je kinderen. Een puzzelboekje, tekenspullen, of desnoods een spelcomputer. Klinkt als omkopen en eigenlijk is het dat ook. Maarja, dan moet je ook niet met kinderen uit eten willen 😉
2. Kies een restaurant dat enigszins gewend is aan kinderen/gezinnen. Dat zijn meestal niet de high class restaurants, dus kom je al gauw uit bij de goedkopere restaurants. Kies vooral plekken waar een gedeelte ingericht is voor kinderen, scheelt voor je eigen ontspanning!
3. Kies een restaurant met een concept waarbij er gelopen kan/mag worden. Zoals een buffetrestaurant is ideaal voor kinderen, want stil zitten is vrijwel onmogelijk voor ze.
4. Kijk wat er geserveerd wordt: lust je kind het? Doe voor hen vooral niet te moeilijk, kinderen houden het vaak liever simpel. All you can eat concepten zoals sushi restaurants of tapas restaurants werken ook goed voor de eetlust.
5. Maak vooraf duidelijke afspraken met je kinderen. Leg uit welk gedrag je van ze verwacht en hoe je graag de avond voor je ziet. Herinner ze dan aan deze afspraken als ze deze even lijken te vergeten tijdens het diner.
6. Ga op schappelijke tijden uit eten: gewoon op een tijd waarop ze normaal gesproken ook zouden eten. Dit voorkomt veel hongerig gezeur vooraf en vermoeid gejammer tijdens het etentje.
7. Maar de allerbelangrijkste tip: regel oppas en ga lekker zonder kinderen uit eten. Kies een restaurant waar je echt lekker kunt eten, eentje waar je gewoon lekker op je stoel kan blijven zitten. Waar je, zoals mijn vriendin dat noemt, op grote mensen tijd reserveert (lekker om half 8 ofzo), waarin je je heerlijk laat bedienen, geniet van een goed wijnarrangement en zonder op de klok te hoeven kijken doorgaat.