Start van een nieuw schooljaar tot nu toe
De indrukken van de eerste schoolweek
Ik heb er deze week voor mijn gevoel twee mijlpalen in geramd. Inmiddels is de school al weer een paar dagen bezig, en ik lijk het bijna net zo spannend te vinden als mijn kinderen, vraag me af hoe andere ouders dat beleven? Fosse is voor het eerst naar school, hij is gestart in groep 1 en daarmee officieel een kleuter. Daarmee heb ik ook meteen afscheid genomen van zijn peuterfase, maar daar ben ik niet heel rouwig om. Meia is gestart in de middenbouw. Fysiek zit ze in groep 3, maar omdat het Montessori is, kan ze qua niveau soms met groep 4 of 5 meedoen, afhankelijk van de lesjes. In haar geval wel zo prettig. Een overzicht van alle indrukken tot nu toe.
Spanning voor school
Vrijdagavond gingen we uit eten, want Meia was die dag jarig. Op de terugweg belden opa en oma om haar te feliciteren. En Fosse wilde ook graag nog wat zeggen. Dat was de eerste keer dat hij uit zichzelf begon over school: dat hij het spannend vond, maar er ook veel zin in had. Ik zat met mijn oren te klapperen van verbazing, want ik had hem de afgelopen weken vrijwel nooit iets horen zeggen over school. Als iemand hem vroeg “heb je zin in school?” zei hij plichtsgetrouw “ja”, maar ik kreeg er geen hoogte van hoe hij er écht over dacht. En het laatste weekend voor de school begon, begon hij ineens aan te geven dat hij het toch wel spannend vond en een beetje eng. We probeerden zo goed mogelijk te benoemen hoe het zou gaan, maar die spanning neem je toch niet helemaal weg. Voor het slapen gaan kwam bijvoobeeld ineens de vraag: “als ik nou moet plassen, mag ik dan zomaar gaan of moet ik het vragen?”. Waarover kinderen zich al niet druk maken.
“Het leek alsof zijn ledematen met de minuut meer rotaties maakten…”
Maandagochtend, 22 augustus. Het was sowieso al een klus om ze uit bed te krijgen. Wij hebben van die kinderen die de gehele vakantie niet na 6.30u wakker worden, en uitgerekend de laatste week ineens besluiten ‘uit te slapen’ (voor zover je dat zo kunt noemen als je het over 7.15u hebt). Fosse was als eerste wakker en drentelde al druk en zenuwachtig door het huis. Hij zette zijn nieuwe schooltas pontificaal in het looppad en het leek alsof zijn ledematen met de minuut meer rotaties maakten. Terwijl ik fruit stond klaar te maken, zoefde hij langs en hoorde ik hem in een soort trance murmelen: “…misschien hoef ik alleen maar te plassen als ik op school ben…”.
Kinderzorgen
Ik moest grinniken, maar had ook met hem te doen. Fosse is pas laat zindelijk geworden (later meer hierover) en vind het fijn als zijn billen worden afgeveegd door een volwassene. Ik had hem de laatste weken echter uitgelegd dat de juf daar op school geen tijd voor zou hebben, en dat het daarom handig was als hij daar al zelf mee ging oefenen. Maar blijkbaar had dit ook direct angst of bezorgdheid opgeroepen bij het mannetje, hij maakte zich zorgen hoe dat nu moest als hij een grote boodschap had gedaan op school. Gelukkig hadden we het de afgelopen dagen wel geoefend, en kon hij daarin gerustgesteld worden.
Het bekende ochtendritme
Meia was intussen ‘wakker’ geworden. Ze had nogal wat tijd nodig om haar ontbijt naar binnen te werken, alsof ze op haar gemak wakker werd in een Frans kuuroord, allemachtig. Nouja, uiteindelijk had ze het allemaal op en volgde het bekende ritme van wassen, aankleden, tanden poetsen, haren kammen. Standaard vergezeld van de nodige aansporingen, want tijdsbesef zit er nog niet zo in. Of misschien hebben ze gewoon andere prioriteiten. Toen eindelijk iedereen was aangekleed en in de fiets zat, konden we gaan.
“Het is een gave, maar 2 minuten later lag de inhoud van de gehele schoenenkast in de gang”
“Hebben we alles bij ons? Oh sh*t, gymschoenen!”. Rechtsomkeert weer naar binnen en op jacht naar gymschoenen, want op school lopen de kinderen binnen op binnenschoenen. Ik wist dat Meia ze eind vorig jaar had meegenomen, dus ze moesten in de schoenenkast liggen. Het is een gave, maar 2 minuten later lag de inhoud van de gehele schoenenkast (en die is GROOT) in de gang. Inmiddels was het 8.13. Met 5 mensen tegelijk groeven we in de berg schoenen om uiteindelijk de gymschoenen eruit te vissen. Er was geen tijd meer om de troep op te ruimen, dus snel op de fiets en naar school.
De start van de eerste schooldag
Eenmaal daar was het een mierennest. Op de eerste schooldag zijn voor mijn gevoel ineens 2x zoveel ouders en loopt iedereen als een kip zonder kop door het gebouw. Stefan ging Fosse wegbrengen, ik Meia, die nu boven zat. Eenmaal boven sloegen bij Meia de zenuwen toe. Met haar vingers in haar mond en mijn hand stevig vasthoudend, baanden we ons een weg naar de garderobe. Maar daar waren de haakjes nog niet vergeven. En moest ze nu al gymschoenen aan of niet? En waar kon ze haar fruit eigenlijk zetten? Omdat ik de antwoorden ook niet had, werd Meia nou niet bepaald gerustgesteld. Dus besloten we de juf op te zoeken en het haar te vragen. Gelukkig spotte Meia toen al snel haar grote vriend en verdween de nervositeit. De juf gaf aan waar ze haar spullen kon laten en 2 minuten later zat ze trots naast haar vriend in de nieuwe klas.
Snel gewend
Ondertussen was Stefan met Fosse mee naar binnen: hij kende de klas, de leerlingen van vorig jaar en de juf van Meia, doordat hij altijd mee naar binnen liep om haar weg te brengen. De drempel was daarom veel lager voor hem. Hij zocht meteen zijn vriendinnetje op, pakte een boekje en vergat al bijna gedag te zeggen tegen ons. Gelukkig maar, dat ging goed. En inderdaad, bij het ophalen kwam hij hand in hand met zijn vriendin naar buiten en zei de juf dat alles als vanzelf was gegaan bij hem. Ook Meia kwam enthousiast en vol verhalen thuis.
Het drama ná schooltijd
Maar, en daar zullen we vast niet de enigen in zijn (hoop ik!?), school en ‘nieuwe dingen’ slurpen energie. Het enthousiasme en de vrolijke noten duren zo’n beetje tot aan de voordeur. Dan lijkt de koek op. Huilbuien, af en toe een flinke klap of duwen: het is ineens aan de orde van de dag. De afspraken die zijn gemaakt, lijken ineens naar een donker hoekje in hun geheugen te zijn geduwd. Het feit dat er geen tweede ijsje komt, leidt tot een drama waar ze 6 huizen verder getuige van zijn. En dát vraagt weer de nodige energie van ons als ouders.
In het ritme komen
De tweede schooldag, het ritme is weer bekend en iedereen weet weer hoe het ook al weer moest. Nu alleen nog zorgen dat we niet 4x blijven snoozen. En met de start van school, beginnen ook de sportverenigingen weer. Zo ook het turnen van Meia. Hoewel ze ook vandaag moe uit school kwamen en sneller van slag waren, was er nog genoeg energie voor het sporten en buiten spelen. Uit school kregen ze de schoolkalender mee, en ook de eerste nieuwsbrief was verstuurd. Huiswerk voor de ouders dus, want: allemaal dingen om aan te denken, rekening mee te houden en te regelen.
Huiswerk voor ouders
Zo kwam ik erachter dat de gymschoenen van Meia te klein waren, dat Fosse nog helemaal geen gymschoenen heeft, dat Meia gymkleren op school moet hebben liggen én een etuitje met schrijfspullen mee mag nemen. Ook de schoolfotograaf zou op woensdag al komen en er moest ingetekend worden voor een tijdstip voor de foto’s met broertjes en zusjes. En wat moest ik ze eigenlijk aantrekken, aangezien het loeiheet zou worden? En toen ik dacht dat ik alles gehad had, schoot het me ineens te binnen dat Meia ook nog moest trakteren. Ja mensen, het schoolleven gaat niet over rozen.
De tussenstand so far
Vandaag is de derde dag, woensdag. De dag dat de kinderen leuk aangekleed naar school gaan (want: schoolfotograaf), Meia een kwartier bezig was met het kiezen van de juiste pen en mooiste liniaal (want: etui), haar gymkleren bij elkaar moest zoeken, ik een afspraak plande voor het trakteren van Meia en direct na school de gymschoenen heb besteld (lange leve de webshops!). Straks mag ik eerder naar school voor de foto’s met broertjes en zusjes, en dan hoop ik mijn takenlijstje voor vandaag op schoolgebied af te hebben gevinkt.
Hoe zijn de eerste dagen bij jullie gegaan?