Makkelijke Moestuin starten

Groene vingers heb ik niet. Planten vergeet ik en gaan dood waar ik bij sta. Onze eerste tuin was formaat postzegel en dat was misschien maar goed ook. We legden hem pas na 5 jaar aan en bestond (echt waar) uit gestort beton, een vlonder en kunstgras. Ja, zo groen zijn mijn vingers dus. Toch bijzonder, met een vader die jaren in de tuinarchitectuur zat en landschapsinrichting studeerde, en een moeder die niets liever doet dan tuinieren.

Gebrek aan groene vingers

Maar een tuin was voor mij altijd wel belangrijk om te hebben, voor het gezin. We kunnen enorm genieten van buiten zijn, bbq-en met vrienden of gewoon een badje opzetten met warm weer. In ons vorige huis had ik een dappere poging ondernomen tot het aanleggen van een verticale kruidentuin: zakken met kruidenplantjes aan de schutting. Helaas ging dit kapot en haalden buurtkinderen alles overhoop. Ook dat idee was geen lang leven beschoren.

Grijze tuin

In ons huidige huis krijgen we een herkansing. We hebben een grote tuin, maar eigenlijk is een betegelde parkeerplaats een betere benaming. Compleet met garagedeur, gestalde motor en fietsen en een karretje. De golfplaten overkapping met de kwaliteit van Lik me vestje maakt de depressieve sfeer helemaal af. In ons enthousiasme hebben we ons eigenlijk enkel op de verbouwingsplannen van het huis gericht, en de tuin min of meer buiten beschouwing gelaten. Voordat die aan de beurt is, zijn we dus wel een paar jaar verder.

Leven in de brouwerij

Maar sinds we er wonen, gebruiken we de tuin wel degelijk. Gelukkig kan het tegen een stootje, is het afgesloten en kunnen de kinderen zich heerlijk uitleven hier. Omdat we er toch een tijd mee moesten doen, dacht ik na over manieren om de tuin alvast wat op te pimpen. Toen ik vorig voorjaar de Makkelijke Moestuin tegenkwam op internet, werd ik direct enthousiast. Dit was een superidee voor onze (tijdelijke) tuin. Wat groen, wat levends, en iets fleurigs in de grijze, ongezellige toestand.

Een project met de kinderen

Een project dat ik samen met de kinderen kon aangaan. Zo konden wij de vorderingen in het groen zien, die parallel zouden lopen aan de vorderingen aan de binnenkant van het huis. Ik moest nog wel even geduld hebben, want toen ik mijn plan smeedde, woonden we met 2 weken op een flat, waar geen ruimte was voor een moestuin bak. Toen we uiteindelijk verhuisden in september, was het moestuin seizoen aan zijn einde, dus besloot ik te wachten tot maart, wanneer het nieuwe seizoen zou beginnen.

Dit lukt iedereen…

In februari mocht ik dan eindelijk van mezelf bestellen: een bak van 120x120cm die je kunt verdelen in 4×4 vakjes. In elk vakje kun je vervolgens een andere groente (of kruid, of bloem) planten. Veel opbrengst op weinig oppervlak dus. Ideaal. Volgens de Makkelijke Moestuin moest het zélfs mij lukken, met een gebrek aan groene vingers. Of zeg maar gerust een gebrek aan vingers als het aankomt op tuinieren. Maar hé, we houden van biologisch eten en bewust omgaan met voeding. We hebben al een groentepakket van de lokale boer, en dit zou een mooie aanvulling vormen.

Het begin

Op een middag in februari was het zover: de bak moest in elkaar gezet worden zodat we konden beginnen. Met hulp van een enthousiaste Meia en sceptische Stefan werd de bak in elkaar geschroefd. Ik werd al blij van de bak zonder iets erin! Vol enthousiasme begonnen we de volgende dag met zaaien. “Kan niet misgaan”, verzekerde de website en de bijbehorende app mij, die me vertelde wat ik wanneer in welk vakje kon zaaien.

Geen vliegende start 🙂

Vol optimisme zaaiden we veldsla in een vakje en kwamen we er vervolgens achter dat de februari groente eerst moesten kiemen. Braaf volgde ik de stappen van de app, en legde ik de zaden van sugarsnaps, peultjes en wintererwt in plastic bakjes. En de volgende dag werd het -7. En de rest van de week ook. Oeps. Kan het dus toch nog misgaan, want ik had even geen rekening gehouden met het weer de komende tijd. Van die veldsla verwacht ik dus weinig meer. Maar we hadden de kiemen nog.

Poging 2

Toen ik ze vandaag, na ruim een week strenge vorst, tevoorschijn haalden, was door mijn onzorgvuldigheid de helft uitgedroogd en wist ik bij God niet meer wat nou wat was. Weer wat geleerd: opschrijven wat waarin zit. Ik haalde m´n schouders op en liet me niet kennen, en maakte volgens instructies van de app gaatjes in de aarde en gokte wat peultjes waren die het klimrek nodig hadden. De start was dus niet zonder tegenslagen. Maar, enthousiast geworden door de zon en de toenemende temperaturen, hebben Signe en ik ons ook gestort op het planten van o.a. postelein en radijsjes.

Compostbak

Het wroeten in de aarde geeft nu al voldoening. Het is mooi om te bedenken dat de soms miniscule zaadjes zullen uitgroeien tot iets eetbaars. Het werken aan de hand van de app is motiverend: je krijgt vanzelf weer een melding wanneer je iets moet doen. Steef beweert dat het weer een impulsieve bevlieging is, maar ik weet wel beter: dit is een gezinsproject. We trekken het nog een beetje verder door: bij gebrek aan een groene container hebben we een compostbak in de tuin gezet. Zo slaan we 2 vliegen in 1 klap: voeding voor de bodem, en minder restafval.

Natuurlijk houden we jullie op de hoogte van de vorderingen, en van de successen en mislukkingen!