Kind van de rekening?
Over de emotionele gevolgen van de coronacrisis
In Wuhan waren in de quarantaine periode de cijfers van huiselijk geweld en misbruik verdubbeld. Verdubbeld! In Groenland hebben ze de alcoholverkoop tijdelijk verboden, omdat het land al bekend is met een misbruik- en mishandelingpercentage van 1 op de 3 inwoners. Met deze maatregel willen ze de kinderen in de quarantaine tijd zoveel mogelijk beschermen. De kindertelefoon is de afgelopen week al 1,5x vaker gebeld dan gemiddeld. Unicef maakt zich zorgen over de wereldwijd thuiszittende kinderen met onomkeerbare schade die dit geeft in hun leerontwikkeling.
Immateriële schade
Met andere woorden, de emotionele schade die deze situatie op de lange termijn geeft is (nog) niet te overzien. Mondjesmaat wordt er nu de impopulaire vraag gesteld of schade die deze ingrijpende maatregelen om het virus te beteugelen het waard is. Een ethische kwestie, maar wel een goede discussie om over te filosoferen. Ik verwacht dat na deze situatie de vraag wél wordt gesteld of er bij herhaling op dezelfde manier moet worden ingegrepen.
Het blijft linksom of rechtsom een verschrikkelijke situatie. De reactie van alle landen is in mijn ogen niet meer dan begrijpelijk, en ook noodzakelijk: we zitten niet in een luxepositie dat verschillende scenario’s en de gevolgen daarvan tegen elkaar kunnen worden afgewogen. Er moet direct gehandeld worden. Maar of dit op de lange termijn ook het meest voordelig is, moet nog maar blijken.
Respect en waardering
Ik maak me nu al zorgen. Een economische crisis lijkt onvermijdelijk, en dat zal (wederom) een kaalslag voor verschillende branches gaan betekenen. Niet zelden is de jeugdzorg en de GGZ dan ondergeschoven kindje. Ik vrees dat onze kinderen nu letterlijk kind van de rekening zullen worden. Maar aan de andere kant ben ik hoopvol. Nooit is er zoveel aandacht en lof geweest voor de zorg, en ook voor het onderwijs. Wat altijd als vanzelfsprekend werd beschouwd, krijgt nu eindelijk het respect en de waardering die ze verdient. Ik heb een stille hoop dat dit ook door zal sijpelen in de jeugdzorg, en dat het belang van déze zorg ook steeds duidelijker wordt.
Jeugd is de toekomst
Het zou ook eens tijd worden dat er in de politiek aandacht komt voor de voordelen van de lange termijn investering die psychische zorg is, en jeugdzorg al helemaal. Het psychisch sterk maken van een persoon, zodat die weer mee kan draaien in de maatschappij, het sociaal-emotioneel stabiel maken van een kind of het optimaliseren van de ontwikkelingskansen levert enkel voordelen op voor de economie. Meer werknemers, minder uitval en meer veerkracht. De jeugd is immers de toekomst.
Daarom lieve ouders, kinderen en gezinnen, wil ik jullie op het hart drukken: wees een beetje mild. Voor jezelf, voor je kinderen. Je doet wat je kunt, en dat is genoeg nu. Vraag om steun als het nodig is, en gun elkaar wat meer ruimte. Heb af en toe plezier samen, en accepteer het ook als het even niet gaat. Het psychisch en emotioneel welbevinden is uiteindelijk belangrijker dan de rapportcijfers of een schoon huis.
