Sporten van jongs af aan

Sporten van jongs af aan

Turnen met 2 jaar

Meia zit op turnen. Al sinds haar 2e jaar. En als ik het zo opschrijf denk ik ook direct: jemig, was dat nodig, zo vroeg? Ik zal uitleggen hoe dat is gegroeid. Ik schreef al eerder over haar tomeloze energie en onze zoektocht om dat in goede banen te leiden. Zo kwamen we struinend op het internet uiteindelijk bij peuter/kleutergym. De officiële startleeftijd was 3 jaar, maar ik waagde en gokje en vroeg of ze een keertje op proef mocht komen. Zo gezegd, zo gedaan en de week daarop zat ik in een gymzaal te kijken naar mijn kleine wervelwind, die met een big smile over de tumble baan sprong en aan de ringen slingerde. Het was een feest. Voor haar om te doen, maar ook voor mij om er naar te kijken. Om te zien hoe ze genoot, hoe ze helemaal haar ei kwijt kon.

Peuter/kleutergym

Ik wist het toen nog niet, maar het was de start van een fanatieke hobby. De peuter/kleutergym mag nog niet de naam turnen hebben natuurlijk. Het is een horde kleintjes die gaan klimmen en klauteren en in kleinere groepjes verschillende oefeningen doen. Toch wordt er ongemerkt veel geleerd. Dat werd direct de eerste keer duidelijk, toen Meia doodleuk vooraan de rij aansloot of halverwege het springkussen er weer op klom. Ze had geen notie van ‘op je beurt wachten’, ‘in de rij staan’, of ‘achteraan aansluiten’. Het hele ‘rekening houden met elkaar’ was natuurlijk nog volop in ontwikkeling met haar 2 jaar. De gymlessen droegen daar ongemerkt erg aan bij.

Zelfvertrouwen

Meia vond de gymlessen zó leuk, dat ze eigenlijk wat vaker zou willen gaan. Toevallig is een vriendin van mij ook trainer bij deze vereniging en had zij op dat moment ruimte in haar lessen. Ze stelde voor om Meia daar mee te laten doen. Meia was op dat moment bijna 4 jaar, maar de lessen waren eigenlijk vanaf 6 jaar. Omdat ze het toch graag wilde proberen, ben ik de eerste paar keren meegegaan. En algauw kreeg ze de smaak te pakken. Als jongste van die groep, werd ze in de watten gelegd door de andere meisjes en leiding, en bouwde ze zelfvertrouwen op om met de oefeningen mee te doen. Na een paar maanden merkte ik zelfs dat Meia deze lessen leuker vond dan de peuter/kleutergym.

Turntalentjes

Toen Meia een tijdje bezig was met de lessen bij mijn vriendin, kwam er een oproep voor alle meisjes uit het geboortejaar van Meia, om een zaterdagochtend te gymmen. Dit werd georganiseerd vanuit de kweekvijver, een soort overkoepelende vereniging van alle gymverenigingen uit Dordrecht. Ik kende het hele bestaan toen nog niet, maar zij houden zich bezig met het opleiden van jonge turntalentjes. De genoemde ochtend wordt jaarlijks georganiseerd om nieuwe turntalentjes te vinden.

Jury

Omdat ik wist dat Meia het leuk vond om lekker bezig te zijn, besloot ik haar op te geven. Op dat moment was ik hoogzwanger van Signe, dus ik had de tijd om die ochtend te blijven kijken. En dat was genieten: het was een goed georganiseerde ochtend, waarbij de kinderen met verschillende oefeningen aan de gang mochten. Het had ook direct iets officieels, want overal stonden juryleden driftig te schrijven. Ik verbaasde me toen al over het fanatisme dat onder sommige ouders heersten. Zo hoorde ik een ouder verkondigen dat sommigen echt geen turnlijf hadden of over de grote beloftes die haar dochter zou verkondigden.

Bewegen voor je plezier

Ik kan er alleen maar om grinniken. Vanaf moment 1 hebben we een sport gekozen omdat we voelden dat ons kind hier behoefte aan had. Haar plezier in het bewegen en de sport was en is daarom altijd leidend voor eventuele beslissingen hierin. Soms vind ik het jammer dat ouders hun eigen behoeftes, wensen of verwachtingen onvoldoende kunnen loskoppelen van die van hun kroost. Aan het einde van deze sportochtend werd voor alle meisjes geapplaudisseerd, en na beraad van de jury, kregen alle meisjes een envelop mee. Hierin stond of het kind werd uitgenodigd om 3x op proef mee te trainen met de kweekvijver.

Uitgekozen

Pas op dát moment dacht ik na over de eventuele gevolgen. Meia sportte nu tweemaal per week, wat ik al best veel vond voor een vierjarige. Als ze zou worden uitgenodigd, mocht ze bij de kweekvijver op proef 2 uur per week meetrainen. Dat zou sowieso teveel zijn. Ze moest tenslotte ook nog kunnen afspreken met vriendjes en gewoon lekker kunnen spelen en ontspannen. Ik wist dat er maar weinig kindjes werden uitgekozen, dus ik was behoorlijk overrompeld toen Meia inderdaad mocht komen meetrainen! Direct worstelde ik met de vraag: hoe breng ik dit over?

Geen prestatiedruk

Ik had over die ochtend enkel gezegd dat ze een keertje extra mocht trainen, voor de lol. Ik besloot er het volgende over te zeggen: ‘Meia, ze zagen dat je zoveel plezier had in het gymmen en daarom mag je, als je wilt, ook nog 3 keer komen om te kijken of je het leuk genoeg vindt om daar mee te doen’. Heel bewust heb ik altijd het prestatiestuk eruit gelaten, omdat ik wil dat ze het alleen doet omdat zij het wil, omdat ze het leuk vindt. Daarom benadruk ik alleen maar haar inzet en plezier, omdat ik weet dat opmerkingen als ‘goed je best doen’ bij haar alleen maar leiden tot onzekerheid en bovendien niks uithalen: als ze het leuk vindt, doet ze toch al haar best.

Proeftrainingen

Ze reageerde enthousiast op de uitnodiging en we besloten de gok te wagen. Wie weet zou de vereniging na 3x toch besluiten niet door te gaan en was er niks veranderd. Maar na de 3x trainen werden wij als ouders op gesprek gevraagd. De leiding vertelden dat ze onze kinderen graag officieel lid wilden laten worden en er werd ook uitgelegd wat dit precies inhield.

Consequenties

De kweekvijver is van de VSGD (Vereniging Samenwerkende Gymverenigingen Dordrecht), en duurt maximaal 2 jaar. In eerste instantie zijn de trainingen 1x per week, maar wel 2 uur achter elkaar. Elk halfjaar worden de ouders op gesprek gevraagd en wordt geëvalueerd hoe het kind het doet en of het door mag of niet. Ook wordt gekeken of het kind in aanmerking komt om eventueel 2x per week 2u te trainen. Na het tweede jaar wordt uiteindelijk een advies uitgebracht voor een vervolg. Hierbinnen zijn veel verschillende mogelijkheden. Er wordt gekeken naar de specifieke sterke kanten van het kind, en wat daarbij aansluit. Zo kan bij het ene kind gedacht worden aan ritmisch gym, of bij een ander kind aan springen. Er wordt ook gekeken naar het niveau: sommige kinderen mogen mee gaan trainen bij de selectie van een vereniging, en een enkeling mag in de Dordtse selectie. Dit laatste is de hoogst mogelijke uitkomst en heeft naar mijn idee wel ingrijpende consequenties voor het kind (en het gezin). Want hierin wordt namelijk getraind voor het nationaal niveau. In de turnhal waar je ukkies trainen, trainen dan ook oudere dames, waar dus zomaar een Nederlands kampioene tussen kan zitten.

Kijkdagen en gesprekjes

Intussen zit Meia nu in haar tweede jaar bij de kweekvijver en traint ze 2x 2 uur per week. Toen ze begon bij de kweekvijver, hebben we dan ook de andere turnlessen opgezegd, om ook tijd vrij te houden voor andere dingen. Eens in de zoveel tijd zijn er kijkdagen, waarop ouders, brusjes, familie en vrienden mogen kijken naar de vorderingen tot nu toe. Het is heerlijk om te zien hoe enthousiast en serieus al die kleintjes met hun sport bezig zijn. En iedere keer zie je weer nieuwe dingen. De gesprekjes met de ouders volgen vaak in diezelfde periode. En in één van de gesprekjes legde de trainster een keer uit wat het volgen van de trainingen betekent voor de ontwikkeling van de kinderen, wat me erg aan het denken zette.

Waar doe je goed aan?

Natuurlijk twijfelen wij ook wel eens of we er wel goed aan doen om Meia zo veel en vaak te laten trainen op haar jonge leeftijd. Aan de andere kant vindt zij hier het plezier, kan zij haar energie kwijt, krijgt ze uitdaging en dat brengt haar uiteindelijk veel rust. Maar er wordt aan nog veel meer vaardigheden gewerkt, vertelde de trainster. Het schijnt dat turnen één van de meest effectieve sporten is: het wordt wel eens de moeder van alle sporten genoemd, omdat alles wat je met turnen leert, ook van pas komt in andere sporten. Stel nou dat ons kind uiteindelijk een andere sport wil doen, dan heeft het dus al een voordeel dat het bepaalde basishoudingen of bewegingen kan uitvoeren en dus makkelijker kan invoegen.

Stukje opvoeding

Maar er was nog iets veel belangrijkers wat de trainster aan de orde liet komen. Het vele sporten betekent dat ze elke week 4 uur in de gymzaal staat. De trainster gaf aan dat de trainers daarmee ook een deel van de opvoeding op zich nemen en dat uitwisseling tussen trainer en ouders van belang is om het kind lekker in zijn vel te laten zitten. Daar kan ik helemaal achterstaan en ik vind het prettig dat de vereniging ook die verantwoordelijkheid wil nemen. Ze benadrukte dat het belangrijk is elkaar op de hoogte te houden van de gebeurtenissen in het dagelijks leven, omdat dit wellicht invloed kan hebben op het sporten. Andersom zorgen zij ervoor dat er gewerkt wordt aan hele belangrijke vaardigheden zoals rekening houden met elkaar, samenwerken, doorzettingsvermogen, zorg dragen voor de spullen (samen opruimen), etc. Zo krijgen de kinderen bijvoorbeeld stickers of plaatjes wanneer zij een oefening onder de knie hebben of worden zij eens in de zoveel tijd in het zonnetje gezet.

Doelgericht

Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, kan ik wel stellen dat Meia echt sportief is en niet zonder bewegen kan. Ze geniet ook heel erg van de gymlessen op school en bijvoorbeeld buiten spelen. In de periode dat ze bij de kweekvijver zit, is ze doelgericht geworden. Ze heeft geleerd dat ze ergens voor moet oefenen om iets te kunnen. Zo heeft ze intussen de handstand en de radslag onder de knie, waar ze hard voor heeft geoefend. Nu wil ze graag de split en spagaat kunnen en is ze trots op haar eigen prestaties. Ze heeft ook echt haar voorkeuren ontwikkeld: met name de toestellen waar ze haar armen kan gebruiken zijn favoriet. Zoals de touwen, de brug en de ringen.

Sterke en minder sterke kanten

Laatst hadden we weer een gesprekje. Meia mag door met trainen, en heeft intussen zichtbare sterke en minder sterke kanten. Zo vertelden de trainsters dat sommige kinderen een natuurlijke lenigheid hebben. Meia heeft die niet (dat heeft ze vast van mij). Haar sterke kant is juist haar kracht: zonder voeten te gebruiken in een touw omhoog klimmen, dat kan ze bijvoorbeeld. Ik ben benieuwd hoe ze zich verder zal ontwikkelen en welk advies zij uiteindelijk zal krijgen. Maar het is nu al te zien welke voordelen zij heeft door o.a. die krachtontwikkeling: de zwemles verloopt vlot, en ze heeft ook flink uithoudingsvermogen.

Volgen in ontwikkeling

Ongeacht hoe het loopt en wat Meia wil, we blijven haar volgen in haar ontwikkeling en interesse, zoals we dat ook doen bij onze andere twee guppen, die daarin weer heel anders zijn. We bekijken steeds per keer waar ze staat en wat de opties zijn. Proberen kan altijd, zolang ze dat wil. Het enige lastige vind ik dat we mogelijk beslissingen moeten nemen die zij niet goed kan overzien. Maar dat zien we dan wel weer. We keep you posted!

 

Volg me en deel als je wilt
Pin Share

2 gedachten over “Sporten van jongs af aan

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *